Өлең, жыр, ақындар

Қапырық

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 1987
Көк шалғынды шалғы орақтай жапырып
Соқпаған жел,
Жаумаған бұлт — мәкүрік!
Дүниені тастағандай тұмшалап,
Бітеу қала,
Бітеу көше —
Қапырық.
Есіне алып көріп еді өткенді,
Таба алмады ел мұндай ыстық көктемді.
Бейшараны бір уыс қып сығымдап,
Ауызға әкеп тығып қойды өкпеңді.
Әлі де ыстық,
Ауғанменен екінді.
Қырға қашпай қалған қазақ өкінді.
Неткен сұмдық!
Бар ауасын шаһардың
Бір аждаһа жұтып қойған секілді.
Сабыр! Сабыр!
Қонғандай боп ырыс-бақ,
Жауады нұр,
Жауады күн дұрыстап.
Сезеді ішім:
Төгіп-төгіп жазарда
Өстіп мен де отырамын құрыстап!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңіл үшін, шіркін-ай, қажет еді

  • 0
  • 0

Көңіл үшін, шіркін-ай, қажет еді,
Көп болмайды бірақ та,
Жаз өтеді.
Кім шығады бұл түннен,

Толық

Сәуір

  • 0
  • 0

Жоқ қой бізде махаббаттан басқа уайым.
Жыр-көңілмен қалай ғана таспайын!
Жасыл фонтан болып көкке атылды
Жапырағын бұрқыратып жас қайың.

Толық

Арыстан

  • 0
  • 0

Бұрқыраған жалы қандай!
Бас қандай!
Оның пысы басады тау басқандай.
Кімге деме,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер