Қалаға қайта оралу
Баққа бола, жоқ әлде, сорға бола
Қайта айналып келдім мен. —
Ар ма, Қала?!
Сары далаға сия алмай бейбақ басым,
Баққа бола, жоқ әлде, сорға бола
Қайта айналып келдім мен. —
Ар ма, Қала?!
Сары далаға сия алмай бейбақ басым,
"Оян!" — деп таңда үн қатты Заңғардан құсым,
Оятуға ойды жетер ме қалған бар күшім? —
Өзіңізге, аға, арнаған бір жырым бар-ды,
Тұрғызбасам да мәңгілік мәрмәрдан мүсін.
Елге кетем, — дедің бе, — елде не бар? —
Толып жатыр ел жайлы менде де Зар.
Қасіреттен елге кеп құтылмақсың,
Таба алмайсың ей, аға, емге де нәр.
Жедінің желі тұр тағы ызғырып таңнан,
Жапырақтарын ең соңғы үздіріп талдан.
Бұтақ-қолдарын ұсынды
Жалғыз тал маған,
Есенбайдың әні
Ақ самал жеткен күліп
Алдымнан есіп қашқан.
Жас дәурен — көктемгі бұлт,
Түн — тылсым бақтан тіл қатты,
Мұң — бүршік жапқан гүлге ақты.
Бұл терезесін жанымның
Кім — тырсылдатқан тым қатты?
Сол бір көктем - ең қымбат,
Жатқан еді көл жырлап.
Гүлді ырғап қарсы алған, көктемім,
Кетпедің, тым құрса, қол бұлғап.
Нәр алып ұлпа қардан,
Гүл өрді қырқалардан.
Сарыарқам — сағынышсың,
Көзімді қымтап алған.
Талай кешке дауысың төкті жарық,
Сол бір жарық кенеттен көкті қарып —
Бір әдемі әуенге ілестің де,
Қара түнде жұлдыз боп кеттің ағып.
Жатқанда таңғы ұйқыда талаурап қыр,
Талықсып жасын сықты алаурап гүл...
Менің де алай-дүлей көкірегімде
Сен айтқан ән-жыр кетті бабаурап бір.
...Ел ішіне тағы да бір дау кірді,
Қара тазы төбеге үрді, тауға үрді.
Түндіктерін ерте жауып бүгін ел,
Күндегіден малын ерте саудырды.
Қызыр болып жарылқайтын ғайыптан
Мейірімі шығар бәлкім халықтың?!
Жұмекен.
Ескілікті қай сөзге де иланам,
Оятты мені азаны құстың,
Азаны кұстың — өлеңі.
Құс көңілдердің наз әнін ішкім,
Базарына ұшқым кеп еді.
"Көмусіз қалар көпті қарғаған", —
дегеннің қандай бар мәні? —
Көздерін сатып боқты қарғаға
Құлшылық қылу арманы.
Көбелектің қанатынан гүлдегі
Көйлек киіп өттің алдымнан.
Сенің Нұрың нәзік үн боп күлгелі
Серпілгендей көк тұман қырдан.
...Біздің Дала көнбістіктен көнге айналған тәрізді.
Өз ұлдары өгей шығып жүректен қан ағызды.
Парыз қайда алдындағы ертең келер ұрпақтың?
Қайда асырдық әруақтарға төленбеген қарызды?!. —
"Енді төзер жайым жоқ!" –
деді Теңіз тұлданып.
Жатыр еді байыл боп,
Кетті кенет жын қағып.
— Е, бауырым, жырлағын,
Шығып жүр ғой қызба атың.
Желігінде жиырманың
Болған едік біз де ақын...
Бұл — періште, — деп жүрген
Ей, бейшара Тектілік,
Көрем бүгін мен саған жын соққандай соқтығып.
Мен сенің де, себебі, Сайтан көрдім көзіңнен,
..."Есікті ашшы,
Қапасыма жел кірсін", — дей бергенде —
бүккен дүние көлгір сыр,
Қайда барсам өре тұрды алдымнан
Күздің түні.
Сөнген күнді бұлт үрлеп
Қайта жақпақ;
Мен қараймын күлкім кеп.
Маңғыстауға неге келдің, бөрі аға?
Ұлып қашып нең бар еді молаға?!
Маң далада кілең бейіт тұр мүлгіп,
Жан біткенді қамамақ боп қораға.
...Ай-ірімшік тістеген қарға түн-ді...
Жұлдыз-көзді түлкі әлем — салдақы үнді,
Қыңсылап ап сәл ғана ол да тынды...
Дүрліктірмей Жамбылың, Алматыңды,
Ол — кентавр!
Тәні — жылқы, басы — адам,
Жылқыдай — Зат және қазақ — Есі Алаң.
Европаның соқыр көзін ақитқан
Кемпірқосақ тұрған тұсты нұсқадым,
Анау тұрған әпкесі деп Ләйләнің.
Жұмағұл-Шора Сағадиұлы Жақыпбаев.
Мына жалғаннан Жұмағұл-Шора да өтті деп,
Ақын өлді, тағы да, тағы да бір,
Өледі ақын көргенде жаны жәбір.
Тағы да бір құшағын жайды ақынға,
Талайларды қарсы алған Кәрі Қабір.
Арал жатыр жалығып даңғазадан,
Дерті тәнді кеміріп,
Жан қажаған.
Жағасында ақынның Зираты тұр —
Күлі қалғанда Өртенген Жасыл Әлемнің,
Қасыма келгін,
Мұңайма,
Жасыма! — дер кім?.
Сыпырғандай иықтан зілді затты,
Сытылғандай лақтырып қыл дұзақты,
Қара айдынның төсінде аққу самғап,
Қара аспанды қақ тіліп жұлдыз ақты.
Жер бетінен отыз жыл - сен кеткелі,
Сен кеткенде Сәби ек жөргектегі;
Біз де кеппіз отызға... ержеткелі.
Отыз көктем парағын аударыпты,
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі