Майра Мұхамедқызы
Жүзе біліп ағысы мол тереңді,
Қазақ қызы мойындатқан әлемді.
Ой салады еріксізден жаныңа,
Пейілі оның айтшы неткен кең еді.
Жүзе біліп ағысы мол тереңді,
Қазақ қызы мойындатқан әлемді.
Ой салады еріксізден жаныңа,
Пейілі оның айтшы неткен кең еді.
Адалдықпен егіз туып өскендей,
Дүние құмар тойынғандарға дес бермей.
Мұнайлы Өзен қан жұтқанда қайғыдан,
Қолдың ұшын ұсындың сен сескенбей.
Дақ түсірмей киелі ата - салтына,
Дем біткенше қызмет қылып халқыңа,
Ерліктердің жасап бердің ғажабын,
Қайталанбас болмысы кең нар тұлға!
Қасиеттің жаққан сансыз шырағын,
Кеудең сенің күмбірлеген жыр ағын.
Жараланса ақын жаным, жан аға,
Ішем сенен сұлулықтың бұлағын.
Қайран Шаке! Алатаудай асқағым,
Бүгін менің биіктеді-ау аспаным,
Өз атыңа халқың берген көшеде,
Даналықтың көргендеймін бастауын.
От кеудеңді тербеп нәзік сырлы ағын,
Теңіздердей буырқанып тынбадың.
Прометейдей шырақ тасып еліңе,
Азияда шалықтады жыр әнің!
Көз алартып айнымай иіс сасықтан,
Туған елді бөлшектеуге асыққан.
Қарсы тұрып Хрущевтей есерге,
Қайран ақын жаратылыған намыстан.
Тірліктің ұлан байтақ әлемінде,
Ой тастап ақыл ойдың тереңіне.
Шындықты шырқай біліп өр дауыспен,
Тебірентіп бас идірген өнеріне.
Туған елге жарық төгіп тұратын,
Дүниеден өтті бүгін ұлы ақын.
Жанарында үйірілген тамшы жас,
Соңғы өлеңі сезім болса ұғатын.
Жырларында нажағайдың жарқылы,
Жүрегінде Отанының отты үні.
Сезімінде кең даламның ақ гүлі.
Рухында өр Алтайдың шыңдары,
Бабаларға ұқсас жарқын жүздері,
Ағалар бар аңыз болған іздері.
Ізгілікті істерімен елді ойлап,
Жетелеген өрге тартып біздерді.
Жыр қанжары найзағайды боратып,
Тайсалмастан әділетсіздерге оқ атып.
Масыл болып айықпаған дертінен,
Қалғығандарды селк еткізіп оятып.
Биігінде Абай атты шың құздың,
Өзіндей боп жарқыраған жұлдыздың.
Жырларымен жылу төгіп халқыма,
Өрге тартып болам деген ұл-қызын.
Елдің жүгін қара нардай көтерген,
Ағалар бар орақ ауыз от өрген.
Қазақ Рухын асқақтатып әлемге,
Сұлулығын соғып берген « Үркерден».
Әрбір сөзі жыр болып,
Әлдилеген халықты.
Академик Қабдолов,
Сырқаттанып қалыпты.
Ей, қанішер!
Шайтанға ерген қатер сын,
Түзелмесең қара бет боп өтерсің.
Менің адал оттай ыстық қанымды,
Аянбастан қызмет қылған халқына,
Қайталанбас жау жүректі нар тұлға.
Әр сөзінде жанға қуат жалын бар,
Оған жетпес байлығың да алтын да.
Кремль жұлдыз тағып алтындаған,
Ей, Колбин қарғалардай қарқылдаған.
Сен неге көкірек боп басынасың,
Не жазды кең пейілді халқым саған?!
Ел сүйген асқақ сезім армандардай,
Жүрмедің қара бастың қамын ойлай.
Бабалар басып өткен іздерінен,
Қастерлеп саз балшықтан соқтың сырнай.
Даналықпен серік қылып пәк арды,
Заманының қайсар өжет адамы.
Қызыл тұман құрсауында адаспай,
Жасай білдің болашаққа қадамды.
Бас иген Бауыржандай батырың да,
Жырлайтын ақ береңдей ақының да.
Өр жырын кейінгіге мұра қылған,
Қасымы Аманжолдың жатыр мұнда.
Озбырлықпен қанды қылыш тағынған,
Сескенбестен империя тағынан.
Улы бұлтын серпіп тастап ерлікпен,
Айрылмасқа ұлттық рух танымнан.
Менің елім шын құдірет емеспе,
Қанша қырғын кешті бастан егесте.
Азап көрді, қуғын көрді сұрапыл,
Бәрі, бәрі сақталар-ау мәңгі есте.
Телегей ойдың теңізін,
Тереңнен бойлап інжуін.
Тергенде кесте тоқыған,
Тамсандырып жер жүзін.
Қыспаққа алып бейбіт күнгі тынысты,
Қызыл терор аямастан қан ішті.
Сұмдығынан қара түнек шошынып,
Көр тозаққа айналғаны жер үсті.
Қаншама іздеп қажытқанмен жол атын,
Мен атамның таба алмадым зиратын.
Қай түкпірде қайда қалды белгісіз,
Қансыратып қыран тектес қанатын.
Мұндай сұмдық ешбір елге бермесін,
Қызыл терор қамау қылып түрмесін.
Бейбіт жандар түнегінде тұншығып,
Өмір жатты қармен көміп іргесін.
Қилы заман қызыл тұман шағында,
Адай Ревком елдің бітіп бағына
Өрге сүйреп өжеттікпен нар халқын,
Қолын созған болашақтың таңына.
Жауап берші ұлы көсем данышпан,
Елім менің өлді неге аштықтан.
Ашынғаннан тіке қойған сұрақты,
Қайран Шақаң дара туған арыстан.
Құлагер ақын түстің де қызыл құйынға,
Жүйріктігің үшін тағдырың салды қуғынға
Бабамнан қалған қоңырауым едің киелі,
Заманың қиып итерді қалай құрдымға.
Жолдарында Гулаг, Карлаг із қалған,
Қуғын сүргін заманыңда зобалаң.
Келешекке алдын-ала ой салып,
Жетпіс жылда не боларын болжаған.
Дауылдарда қызыл тұман қаптаған,
Қан жаудырып аштықпенен қапталдан.
Зар жылатып еңіретіп халқымды,
Жер бетінен жоқ қылуға оқталған,
Туған елдің босағасын от шалып,
Арыстармен даналарым тапталып.
Түрмелерде күйзелгенде аштықтын
Намыс ардан үндеу салып көпке анық,
Өзіңді айтсам Жетісуда тасыған,
Бар өзендер бір арнаға қосылған.
Есіміңді сен қайталап дауыстап,
Жалғастырып ғасырлардан, ғасырдан.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі