Тоғызбұлақ аңызы
«Қашаннан таудың көркі бұлағымен,
Қашаннан үйдің көркі шырағымен.
Қашаннан әйел көркі — дәм-тұзымен
Қашаннан ердің көркі ұранымен.»
«Қашаннан таудың көркі бұлағымен,
Қашаннан үйдің көркі шырағымен.
Қашаннан әйел көркі — дәм-тұзымен
Қашаннан ердің көркі ұранымен.»
Арғы араб, фарсы мен Рим, грек,
Шыңғыс, Батый, Темірден берегірек
Наполеон жүргізген соғыстардан
Көздің жасын тауысқан жер еңіреп.
Есімде — бес өріп сөз — соғыс атты,
Ұмытпан ес аманда со бір шақты.
Барым мен бақытымды бала күнгі
Жұлып ап,
Мен саған бүгін сөз арнап,
Келді бір кезек тіл қатқым.
Жылдардың сыры қозғалмақ,
Қозғалмақ сыры ұрпақтың.
Жолдастар!
Сендер десе, тебіренем мен,
Бар Шабыт, кеудемдегі бар өлеңмен,
Аяулы Республика абройын
Жолдастар!
Құтты мына сәт
Қуаныш толған қойынға,
Жалауда жайнап болашақ
Жолдастар!
Атты міне, таң ғажайып!
Алтын зер шұғыласын тауға жайып.
Сөйлеп тұр күннің өзі бізге қарап
Туған халқым, байғазы бұл да саған,
Шаңырақ — шаттық болғанда, гүл — босағаң,
Толғау, арнау — қазақтың өз өлеңі
Домбыра мен қобыздай бір жасаған.
Оралайық, Ақбоз ат,
Олжамыз аз демейік.
Дем ал сен де, бел босат,
Қоржын басын көрейік!
Мен бір талың жайқалған даландағы,
Қайда жүрсе, сен үшін алаң жаны.
Қойым көп деп мақтанбай, ойым көп, — деп
Сен туралы тебіреніп қалам-дағы.
Жетім байғұс — жеке гүл,
Қол батырмас қос терек,
Болмаған соң екі өмір,
Бір өмірге дос керек.
Сен туыпсың бақыт, дәулет барында,
Жақсы атымның заулап тұрған бабында.
Көкірегімде әке деген сезімнің
Әбден пісіп, қаулап тұрған шағында.
Қайнекейге ескерткіш
Жолығыстық біз екінші көктеммен,
Екінші жаз басымыздан өткерген.
Екінші күз алтын қанат, жез айдар.
Амансың ба, Аманның қарағайы,
Амансың ба, ақ терек, бала қайың?
Амансың ба, Жеті көл — жеті бота,
Тостағандай көзіңнен айналайын!
Қайда жүрсем сені есімнен тастамай,
Өтіп кетті жақсы жыл мен жас талай.
Менің атым сағыныш боп өзгерді
Сағынышқа қолыңды бер, Қостанай!
Қараймын тағы,
Оңтүстік, сенің көгіңе,
Махаббат, құрмет,
Шапағат толып көңілге.
Қол сілтеп қол тигізбес көп сылтауға,
Ем іздеп жан-тәндегі дерт сырқауға,
Қашаннан ақын жүрек аяушысы
Мен кеттім, кеттім содан Көкшетауға.
Салқын самал санаторий
Алатаудың баурында,
Толы екен бір қызға сол үй
Жастық шақтың аулында.
Ақбоз атым, келші бермен,
Келші, жүйрік мерейім,
Жез тұяғың жер сімірген,
Бүтін бе екен, көрейін!
Білмеймін — бармысың сен басқа жақта,
Білмеймін — таныспысың көп қазаққа,
Басынд іздеп барып шыққан сайын
Баяғы жолығамын жастық шаққа.
Оралмайтын дүниенің — аңсау бәрі,
Жанжақ түгел, дене жас, жан саудағы.
Арман-түлкі жыл сайын қайта түлеп,
Қарашаның қарына қанша аунады?!
«Жаз жайнатып, күн күлдіріп,
Біз лагерьге барамыз,
Асыл жібек гүл устінде
Аунап ойнақ саламыз».
Кішіпейілдік,
ақжарқындық, жомарттық,
Жақсылықшыл қасиетімен жолы артық,
Атынды да жұмсақ үнмен атайтын,
Көздің жасы көңілге сөз әкелмей
Жан қиналған шағы бұл! Аза теңдей,
Азынайды жүректе бір қара жел —
Жақын бар ма дүниеде өз әкендей!?
Уақыт-ай,
ойыншы екенсің, Тақанды ұтқан,
Кеп-кеше екпінімен атан жыққан,
Шыңғыртып дізеге сап асауларды
«Мен — Совет Одағының азаматы!»
— Заманның бізге берген ғажап аты,
Сол атпен, сол есіммен келеміз біз
Аймалап көктем лебі, жаз қанаты.
Есімде — отырғаны алты ақынның.
(Жарыққа жаңа шыққан жан тату күн).
Ортаңғы бөлмесінде ағаш үйдің,
Ең шеткі көшесінде Алматының,
Алматыда жазылмаған жырым бар,
Алматыда айтылмаған сырым бар,
Мен қазақпын, маған туыс дегендер
Алматыға келіп-кетіп тұрындар.
Одесса. Әсем театр.
Оңтүстіктің гүлдері.
Мен көрмеген ғажап бір
Жер бетінде жүргелі.
Секілді жүзі қара мыс,
Секілді көзі қара шоқ,
Қайыңдай қатқан тарамыс,
Маңдайы бейне шапашот.
Инженер, дос сыйлаған
Жез аралас шақпақ тас.
Серіктейсің сен маған
Жанымнан от жоқтатпас.
Шомбал шойын ожаулар,
Сұп-сұйық оттар кілкілдеп.
Қарамай беттеп, көз аунар,
Қайтеді мынау шіркін! — деп.
Кеудемде асыл сезім, аяулы ағын,
Күнді ертіп, қыр басында жаяуладым.
Күн маған саусағымен нұсқап қалды
Қара — деп Қарсақпайдың оянғанын.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі