Арқасында задымның
Арқасында задымның
Алдым талай қияны.
Бірақ бірдей
Атымның
Көктем боп гүлдеп көзімде,
Көңілді талай бұзған бақ.
Қызығым ба еді
Кезінде
Өлетін ұл болам деп халық үшін:
Балалық келіп еді алып-ұшып.
Топты да,
Тобырды да киіп жарып,
Тарылып ой тынысы,
Шабыт демі,
Қала ма қазылмай-ақ бақыт кені?!
Қас қағым өткен сайын
Ерте көрдім бәрін де,
Ерте көрдім.
Ерте оқыдым мінезін еркелердің.
Еркелердің көзінен ерте сездім
Мініп жүріп тірліктің қызыл атын,
Кез болады желігіп,
Қызынатын.
Қинайтын да осы өмір,
Болмай-ақ табиғаттың еш апаты,
Тиеді біреулердің кесапаты.
Бітпейді бұл тірліктің мұң-мұқтажы,
Бітпейді бұл тірліктің машақаты.
Кімге енді жалбарынам жайып қолды?!
Бір сәтте жүзіп өтті қайық көлді.
Апыр-ай!
Былдырлаған бөбек кезім
Саулық берсін жасыңа,
Кәріңе де.
Жазылмайтын дертім бар дәріңе де.
Сыртым бүтін болғанмен,
Көрініп тұрмағанмен көзге мінім,
Сыймайды қанша айтсам да сөзге мұңым.
Біреу кеп біреулерді жамандайды,
Өзіме бітпей жүрсе өз көңілім.
Жек көреді дейсің, дос, тойлауды кім.
Қажеттірек әйтсе де ойлау бүгін...
Жүгенім жоқ,
Ноқтам жоқ,
Кітапты қоя тұрып парақтаған,
Кішкене аялдап ап әрі аттанам.
Бір мезет
Дүниені түгел ұмытып,
Той-думанға қимаймын мен кешімді,
Қиды десе,
Сен оған сенбе, шындық!
Бірақ қайда бармайын
Тындырмады демесең ісін дөйдің,
Мен де милы,
Ақылды кісіңдеймін.
Бірақ мына тірлікте,
Күзім келді қайтейін!
Күзім келді.
Сарғылт бояу жабады ізімді енді.
He бітірем
Тіршіліктің кәдімгі мәнісі оңбай,
Кейде адамның болады халы сондай:
Мен бір жаққа тартамын
Ол бір жаққа,
Із түспеген әлі де миым қардай.
Көңіл ғана ұйтқиды құйындардай.
Өсейін-ақ деймін-ау,
Өсе алмаймын
Алданбасам,
Жоқ әлі алдағаным.
Айтып келем өмірдің таңдап әнін.
Басқалармен көргенде салыстырып,
Баяғыдан таланттың ашық қолы,
Бірте-бірте келеді машық қонып.
Не жетеді сөздердің татуына
Екі жастай қосылған ғашық болып!
1959 күз еді,
Күзде күнде суынғаны сезеді.
Өсербаймен Гүлрабиға үйінде,
Торсықтай ұл мына өмірге келеді.
Қара жер шайқалғанда,
Тербелгенде
Не жетсін адам ары тергелгенге!
Күрсінсе Таяу Шығыс,
Қызғанам деп қызылын,
Келіп едім жарғызбай.
Енді, міне, қызығым
Үсік шалған қарбыздай!
Сен кейде қырын қарайсың,
Мен кейде қырын қараймын
Біреумізге орын жоқтай-ақ
Ішінде зәулім сарайдың.
Қай күні кетіп балалық,
Қай күні келді жігіттік?
Балалық,
Әлде шалалық,
Біз — өмірдің уақытша тұрғынымыз,
Күзге жетпей солатын қыр гүліміз.
Сен тұрғанда,
Апыр-ай!
Дарын екен пәтшағар барып тұрған,
Көмекейін күміс үн жарып тұрған.
Сайрайды-ай кеп жас бұлбұл,
Сайрайды-ай кеп,
Не қиындық кездессе де жолыңда
Бәрі, бәрі ұлы өмірдің қолында.
Он арудың бірі сені сүйеді,
Ең сұлуы емес бірақ оның да!
Тұрып қалған
Сияқты көне қымыз
Кермек тартып кетті ме өлеңіміз.
Айту үшін шындықты
Мақсат болу керек қой әр адымда.
Шын жиһангер болуға жарадың ба?!
Ауылыңнан қанша ұзап шықтың екен,
Артыңа бір бұрылып қарадың ба?!
Күні батқан шілденің зер кешінде,—
Таулар, таулар
Сияқты жер көшіндей
Аспанменен таласқан алып шыңдар
Тұлпар түгіл, кей кезде тоқтың қайғы,
Тоқтау айтып балаға жақ тынбайды,
Әкесінен гөрі де
Әумесерлер
Қармақтай боп қадалған желбезекке
Қанша шаруа, бауырым, тұр кезекте?!
Оны қойшы!
Көргенде небір жайды
Атқан кезде ал қызыл ғаламат таң
Сақта мені өсектен,
Балағаттан!
Татулықтың бәрі де түсінуден,
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі