Жасыңда болмасаң ақылды
Жасыңда болмасаң ақылды,
Сүймесең достарды, жақынды,
Егделік жасына жеткенде
Қайтара алмайсың қапыңды.
Жасыңда болмасаң ақылды,
Сүймесең достарды, жақынды,
Егделік жасына жеткенде
Қайтара алмайсың қапыңды.
Балам менің қайнап тұр самаурындай,
Мен отырмын қасында сал аурудай.
Ол ойлайды: молайған думан - тобын,
Мен ойлаймын: азайған санаулымды.
...Кезінде тоқтап, кезегінде ішіп,
Жігіттер біздің болса ғой пысық.
Ұрынып онда ойларға мұндай
Отырар ма едім күйіп бір пісіп.
Жұттың сен қайғыны қанжылым - қаралы,
Қайғы да өзіңді қасқырша талады.
Қиянат тырнады жаныңды жаралы,
Қасірет көзіңнен күлкіңді тонады.
Қызық қой, Асеке, бұл өмір білгенге,
Ләззәтін білмейсіз ішінде жүргенде.
Ұмытып кетеміз бейнетті күндерін
Көңіліміз жарқырап бір мезгіл күлгенде.
Шалдық өмір қызық екен өзінше,
Аштым міне сол өмірдің қақпасын.
Арман қалай қажыдым деп тоқтасын
Жүрек шіркін дамыл таппай жатқасын.
Апырым-ау, жоғалттым ба осы адамды,
Өзіммен бір туғандай дос адамды.
Жалаудай жалт-жұлт ойнап тұр еді ғой,
Қалайша көз алдымнан өше қалды.
Кәрілік алғаннан соң тірсегіңнен
Не шықпақ сөзбен айтқан құр сенімнен.
Бөксеңді әрең жинап қозғаларсың
Кәдімгі кәрі қошқар бүрсеңімен.
Мені жұрт дейді-міс майталман,
Ойларын өлеңмен айта алған.
Мен кейде қаламын сөз таппай
Адамдай шабыты ортайған.
Тірліктің қадырын жас сабаз білген бе,
Нe жетсін жарықта жер басып жүргенге.
Зардабы жазым қып кетпесін дейміз де
Қазір біз қашамыз ащылау тілден де.
Біреуге бас ұрып, зорсынып,
Біреуге үстемсіп, қорсынып,
Біреуді тең көріп менсініп,
Біреуді өзімнен кемсініп
О, аспанның аласапыран бұлттары,
Түнермеңдер, төндірмеңдер уайымды.
Жетпей жатса сайтанға атар оттарың
Алсаңдаршы менің нажағайымды!
Айқайлап немерем дүниеге келгенде:
– Мен? - деді ол, - иесі бұл жарық ғаламның,
Ризамыз, боташым, біз сені көргенге,
Жасасын, ұрпағы шаршаған адамның!
Қызығам ба, қызғанам ба білмеймін,
Суретшіні кейде ішімнен күндеймін.
Мен жатқанда көлегейлі күңгіртте,
Ол жүріпті бөктерінде күнгейдің
Балдырған - жас жігіт
Келіп тұр алдыма,
Нәп-нәзік, жұп-жұқа, шырайлы,
Маған ол мейріммен бір қарап алды да.
Білдірмен әлсіздігімді.
Білдірмен әсте жат жанға.
Көтере берем жүгімді,
Күдіктен көңлім жасқанба.
Сүйемін мәңгілік серпінін өмірдің,
Сарқылмас жігерін сілтемпаз көңілдің,
Мақташы, өлеңім, қазақтың тілімен
Қазақтың мөп-мөлдір мүбарак жырымен
Апырым-ау, бұл не, мақтау ма,
Сенемін деуге сияр ма?
Тірідей әлде жоқтау ма,
Жоқтауға кісі қияр ма?
«Білемін өзім, өзім де!- »
Дейтұғын әркім кезінде.
Жұмысы жатса тоңазып,
Лапылдар жалын сөзінде.
Жігітім, туғанда еркек боп
Қуанған шешең де, әкең де.
Бір саған мың бақыт бермек боп
Шыңдардың атын да әперген.
Қария, досым едің сенетұғын,
Шерленсең сырласуға келетұғын.
Алдыңда ағатайлап мен тұрушы ем,
Жанын да жалтақтамай беретұғын.
Оқимын да жазғаныңды қорқамын,
Бұл не қылған мүсәпір деп аяймын.
Айнымады - ау баяғы бір жортағың,
Танымайсың таңбасын да бояудың.
Көрген бір айналып қарардай,
Сұлу қыз қылықты ерке еді
Талайлар маңына бара алмай,
Көбінің жанын ол өртеді.
Қадірсіздің өсегі шаң сияқты,
Бір сілкінсең қалмайтын.
Қадірлінің өсегі заң сияқты,
Жалған десең нанбайтын.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі