Үлкен МХАТ-қа
Ел өссе жер үстінде, мендей өссін,
Сталин бақшасында гүлдей өссін,
Өрістеп ұлы ұяда, қыз қияда,
Мұхиттай суы шалқып, желдей өссін.
Ел өссе жер үстінде, мендей өссін,
Сталин бақшасында гүлдей өссін,
Өрістеп ұлы ұяда, қыз қияда,
Мұхиттай суы шалқып, желдей өссін.
Танадай көзі жайнаған,
Талпына қанат талмаған.
Қуанышты қыздарым
Беті қызыл алмадан.
Қош келдің, ағаңды іздеп ғалім інім,
Жасарған Сталинмен жаңа өмірім,
Асауын табиғаттың бағындырған,
Тілегім — өрістеген оқу, білім.
О жолдастар, жолдастар!
Асыл тастан шығады,
Ақыл жастан шығады.
Әділдіктің түрлері,
О балалар, балалар,
Қарашығы көзімнің,
Қуанышы сөзімнің;
Кеудемдегі жүрегім,
Жүзге кеп бақыт тапқан ақын Жамбыл,
Дүниеге түгел кеткен атың Жамбыл.
Тілекке көп аңсаған бүгін жеттің
Далада жасасаң да ғасыр Жамбыл.
Дүниеде жалғыз күн бар нұры сөнбес,
Оны сөнед дегенге әлем сенбес,
Ақылдың сомдап соққан биік шыңы,
Ленин мен ұлы Сталин соған теңдес.
Жамбыл алсын домбыра,
Сал құлақты, Майтөбе,
Тоқсан үш жыл жолдассын,
Тоқсан үш жыл сырлассын,
Өлеңім, май күнінің толға жырын!
Қақ канат, қуаныштың ақтар сырын,
Жастығым шыққан күндей туды жаңа,
Құлпыртып көкке өрлеп жердің түрін.
Балқытып бақыт ұйып елге, жерге,
Жасарған мен Жамбылмын елмен бірге.
Келді дос, сүйсіндірді көңілім хош,
Махаббат, қою достық қалың елде.
Көзіңді салшы далама,
Түкті кілем түгіндей:
Тауыма сұлу қарашы
Қыздардың жиған жүгіндей.
Ертеде ерте-ертеде
Астыма менің мінгенім:
Тұлпар емес мәстек ед,
Шүу-шүулеп әрең жүргенім,
Бақытты халық, сөз тыңда!
Бақасқан жау әлі көп,
Түнге үйренген жарқанат,
Күннің оған сәні жоқ.
Көңіл көкке шарықтап,
Қуанбасқа немене,
Құйғандай қуат сергідім
Тоқсандағы денеме.
Бұл Жамбыл жасап отыр тоқсан жасты,
Тоқсаннан әрі кетіп, жүзге де асты.
Шебер сөз, асыл меруерт, шаттық күйі
Жамбылдан енді сірә құтылмасты.
Екінші өмір — ғасырды,
Көргенде жаңа асылды,
Үндемей қалай тұрайын,
Жырламай қалай тұрайын?
Жеңіс пен шаттық сенің атыңды атап,
Тойыңа осы өлеңді тартады қарт,
Жырымның өр дауысты қыранысың,
Мен де шат, мендей және халқым да шат!
Қақты қанат жаңадан,
Кең даламда домбырам.
Қайта естілді аулымда,
Жырлап Жамбыл салған ән.
Қарасам ауыл, қырға да
Жігіт боп өскен ұл бала,
Орыс, қазақ тумалас,
Жортса әзір жорғада.
Ақсақал Жамбыл келед жанаттанып,
Қиялы қияға өрлеп қанаттанып,
Жазылып бүкіш белі қуаттанып,
Туған ел сәулетімен санаттанып!
Күнінде ұлы тойдың бойды кернеп,
Лапырып арнасында шабыт өрлеп,
Толқындай бұлтты сөгіп көзге ілікпей,
Бұлқынып асау қиял құлаш сермеп.
Ал, Жамбылың сөйлесін,
Домбырасын қолына ап,
Безенте қақсын пернесін,
Аршындап құлаш сермесін,
Тыңдаушым, келіп маған сендер сынды,
Жырла — деп, сұрадыңдар өткен күнді.
Өткенде домбырамды күйлеп едім,
Қозғады ол — үн орнына қайғы, мұңды.
Сөйлей бер, ақ домбырам дүрілдеген,
Шарықтап күй төгілді бүгін менен.
Бас қосқан қуанышты мерекеде
Гүл жайнап, әсерлене күлімдеген.
Жүрегім жыршы домбыра —
Бахытты қартың Жамбыл, мен!
Естиді Отан даусымды,
Бөгелме, Жамбыл, сөйлеуден!
Жүрекке құйылған нұр Сталиннен.
Жыр болып төгіледі қызыл тілден,
Сондықтан, ұлы Сталин алады орын,
Бір емес менен шыққан бар өлеңнен.
Өлеңді айт дегенде ағылтқанмын,
Жүйріктей домбырамды сабылтқанмын.
Ел сүйген, еңіреп туған ерді мақтап,
Тынысын дұшпанымның тарылтқанмын.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі