Ана
Ана, сені жұбата алман. Не деймін?
Құлағымда қалды үнің: «Көбейгір!»
Ақ сүт қана болған күндер қорегім,
Қанша шуақ, мейірімге бөледің?
Жоқ жоғалтқан сияқты жоқшы ма аспан?
Құс жолының ізінде қандай белгі?
Болмыс бізге дейін де көп сынасқан,
Аласапыран мына күн алдай ма енді?
Ақ қарды көріп- ақ екен дегем, алданғам.
Жүгіре шықтым-жолығар деумен таңда алдан.
Күннің де жаным, сәулесін сен деп қабылдап,
Көңілімде менің жүретін кірсіз, сәнді арман.
Ақ боран түтеген Мәскеуде
Айналдым біреуге тас кеуде.
Мұздары қарайды жылтырап
Досың ба, қаскөй ме?
Азап қой бұл. Өзің-ақ мойындашы,
Арамызда ұқпас сыр жойылмасы.
Қинамашы. Сезімді жылатпашы.
Көрінбеші көзіме. Жырақташы.
Адасып қалдым уақыттан
Адасып кетті сезім де.
Жақсылық әкелші, жақұт таң,
Өлеңім ғана өзімде.
Күн батады телміріп,
Жел де жөнін айтпайды.
Сезіміңді өлтіріп,
Жанды үгеді жат қайғы.
Орынбор, үйшік – күз базар
Төрт жүздей кісі бірігіп,
Мәжіліс отыр құрылып.
Мен – жүлделі жүйрікпін
Өлім жүр ғой сыртында
Қойды қойшы баққандай.
Қабырғаңа қара жер
Тиер бір күн мақпалдай...
Дүния пәни болғалы
Өтпеді кімдер заманнан,
Хауа менен Адамнан?!
Неше бір ерлер өтулі
Ағузыбіллә тартуға,
Тіріге қайыр айтуға,
Орнына келдік жақсының,
Бәсі қымбат даңқтының.
Біразырақ сөйлейін,
Көтеріп көңіл қошын-ай.
Ренжиді көңілім,
Өтесің, дүние, босына-ай.
Отырған қарсы алдымда әдемі қыз,
Мөрлеген ақ қағаздай мәнеріңіз.
Қиғаш қас, оймақ ауыз, нәркес көзді –
Жалғанда жайнап тұрған әдемі жүз.
Мен – Адайдың Ақтаны,
Шежіре-шешен тақтағы.
Алқалы топта аршыңды
Тұлпары едім баптағы.
Әлеумет, келдің кұралып,
Сөз базарын құралық.
Айтулы жүйрік мен едім
Алысқа шапқан шұбалып.
Кәріліктің белгісі –
Көңілдің қошы келмеген.
Жарлылықтың белгісі –
Жанын қинап өлмеген.
Жанымның шуағындай елжіреген,
Өзіңе ғашық болдым, мөлдір өлең.
Көңілім талпынады биігіңе,
Гүлдері, көктемеде желбіреген.
Мейрам күні жетті сәлем хаттарың,
Шәкірттерім - құйттай қолғанаттарым.
Осы хаттар қандай қымбат мен үшін,
Бойтұмардай қастер тұтып сақтармын.
Маңғаз Пушкин маң даланы аңсады,
Жайық бойы болып оның аңсары.
Мүмкін тістеп заманының иттері,
Жалықтырды ұзын-шұбақ дау - шары.
Кейбіреудің көзі асыл киімде,
Бар мерейі мол жиһазды үйінде.
Мәңгі жолдас болмайды сол дүние,
Қалады олар сол бір жансыз күйінде.
Мамырда - майда самал еркелеген,
Табиғат тамылжиды ертеменен.
Мамырда - мамыражай Жер-Ана да,
Мамырда сезім бар ма селдемеген.
Жайығым, саған келем мен,
Өзіңдей мөлдір өлеңмен.
Қуанышыммен және де
Мұңыммен жырға бөленген.
Аштыққа ұшырап, жастығын сезбей, соғысты жеңген кейуана,
Бар қиындықты көтергені аздай, тағы да қайғы жиған,ә?!
Көнерген сол бір шеткері үйде немере ғана сенері,
Мұңын шертеді, жүрегін жеген шемен сыр ішке сыйған ба?
Сағынышымның бастауы болып тұрасың, ауыл, қашаннан.
Бала кездегі бақытты дәурен, сипайтын самал шашымнан.
Сол бір шақтардан
Айрылдым қашан?
Балауса сезім, айналып кеткен сағымға,
Жоғалтып ем ғой жеттім бе деген шағымда.
Көңілді құсым дүр етіп ұшып кетті де,
Көңілсіз құсым қонақтап қалды бағымда.
Сұрасаң кеңес аралдан
Жалқаулық етіп қалалман.
Жүрият болып үдіредік
Әуелде жалғыз адамнан
Сөздің басы бір Алла,
Әмірің ақ дүр сірәдан.
Алласы кетіп аузынан,
Әзәзіл - шайтан бүл азған.
Ал жиналған жақсылар,
Сөз сұрасаң біздей қартыңнан,
Базарлы жерге келгенде,
Басымды бұлдап тартынбан.
...Қырында киік жайлаған,
Суында балық ойнаған,
Оймауыттай тоғай егіннің
Ойына келген асын жейтұғын,
«Ең әуел керек нәрсе-иман!»- деген,
«Ақырет істеріне (ишларына) инан!»-деген.
«Құдай кешер! - дегенмен, іс бітпейді,
Иманшартын білмесе, айбан (айуан)!»- деген.
Құйрығы жоқ, жалы жоқ-
Құлан қайтіп күн көрер?!
Аяғы жоқ,қолы жоқ-
Жылан қайтіп күн көрер!?
Адамнан нағуа қалмас кәріп болмай,
Пақыр сыхаптына озып болмай.
Әуеті иа рыстыһыз, иа, хақарат,
Еріккен ердің қорын парық қылмай.
Ең әуелі тазалау керек іштің кірін,
Іште толып жатпасын сасық ірің.
О, дариға, іш тазарсын, іш тазарсын,
Болмаса пайда бермес құры білім.
Еділ бол да, Жайық бол,
Ешкімменен ұрыспа.
Жолдасыңа жау тисе,
Жаныңды аяп тұрыспа.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі