Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Өлеңдер (250)

Абай музейінде

Үңілемін,
Бәріне үңілемін.
Беу, не деген ғажайып ғұмыр едің!
Тарихтың маржанын сүзіп алып,

Толық

Қозы Көрпеш – Баян Сұлу қабірі басындағы ой

Бұл жерге келсең, жаным, мұңдасып қал,
Болсаң да құмға асыққан, шыңға асыққан.
...Жұптасып бір қабірде қалдыңдар ма,
Осылай өледі деп шын ғашықтар.

Толық

Маңғыстау

Аңдасаң, гүл шыққандай тақыр жерге,
Алаулап жалын атып жатыр бел де.
Бұйығы баяғыдан бұл өлкеде
Болмапты батыр кенде, ақын кенде.

Толық

Жағалау. Теңіз. Мұнара

Қарт Каспийдің толқыны жағаны ұрып,
Әкелгендей саған да, маған үміт.
Жағалаудың болғаны қандай жақсы,
Құдіретін түсіндім жаңа біліп.

Толық

Жер шоқтығы – Көкшетау

Көкшетауым,
Кексе тауым, жас тауым.
Мен боламын сенің мөлдір бастауың.
Әніңменен,

Толық

Көкшетауым

Көкшетауым!
Көкшетауым – көріктім.
Көпке дейін көрмей кетсем зеріктім.
Жүрегімді ашып көрсең сезер ең

Толық

Бурабайда жартастар бар...

Бурабайда жартастар бар,
Неткен шебер тас қалас.
Құламастан тік қалған,
Жазық маңдай, қасқа бас

Толық

Зеренді

Жағасын жалатқан зерменен,
Толқынын жұпар жел тербеген,
Құшағын құмарлық кернеген,
Аспаны астасқан жерменен

Толық

Аймағыңды араладым атпенен

Аймағыңды араладым атпенен,
Құшағыңнан қызық көрем, бақ көрем.
Қыздарың бар қызыл гүлдей құлпырған,
Ұлдарың бар асыл алмас ақ берен.

Толық

Өлкейік

Туып-өскен жерімнің
Өзенісің, Өлкейік.
Көзіме ыстық көріндің,
Көз алдымда көркейіп.

Толық

Құшағыңды аш, Қостанай!

Төзе білген қайғыға,
Төгіп көзден жас талай...
Торғай кірді қойныңа,
Құшағыңды аш, Қостанай!

Толық

Кеңейіп қара шаңырақ

Кеңейіп қара шаңырақ,
Сарыарқа сайран – сары бел.
Қозы мен қойдай жамырап,
Қосылып жатыр қалың ел.

Толық

Көне Торғай келбеті

Көне Торғай –
Көн боп қатқан тулақтай.
Тарихың бар – Сығанақтай, Сунақтай,
«Азаттығың орнаған соң – болды!» – деп

Толық

Қыстың күні – Қимада

Есімде...
Бәрі есімде,
Қарындас-құрбы,
Сыйлы аға.

Толық

Қарауылдың қыздары

Көрікті ғып жаратқан
Көк шыршадай құздағы...
Ханның өзін қаратқан
Қарауылдың қыздары.

Толық

Ақжайық – ару

Зулаған кең далада кер киігі,
Шынында,сен шығарсың –
Жер биігі.
Шыжғырып дала төсін тастаған-ау

Толық

Арал мен Балқаш арасы

Арал мен Балқаш арасы –
Көзімнің ағы-қарасы.
Жабырқау – жадау жанымның
Жазылмай жатқан жарасы.

Толық

Айрылған дала бейбақ Балқашынан

Айрылған дала бейбақ Балқашынан,
Жағалау,
Жасыл белес,
Жартасынан.

Толық

Дүниені жапқанда қараңғылық

Дүниені жапқанда қараңғылық,
Мазалайды түсіме Арал кіріп.
Не жаздым деп қараймын айналама,
Көңілімде жоқ қылау, арам қылық.

Толық

Адам!

Адам!
Адам бәріне сен кінәлі,
Көп қой сенде мансап пен шен құмары.
Алқам-салқам куә боп Арал жатыр

Толық

Пікірлер