Қашаған ақынның «Там Байғазы» тойында
Көктем де келді далама мынау,
ызғары қыстың күрт кеміп,
Бір жасап қалды Тәңірдің шашқан
ризығынан жұрт теріп.
Көктем де келді далама мынау,
ызғары қыстың күрт кеміп,
Бір жасап қалды Тәңірдің шашқан
ризығынан жұрт теріп.
"Болса да әлі үнің шағын,
Жыр арнайды бүгін шалың.
Түрме төрін көрдің сен де
Тумай жатып, құлыншағым.
"Маңғыстау — машайықтың басқан жері" —
Осы жыр баурап еді жастан мені.
Қиялды ертіп ала жөнелетін,
Құбылып құбылаға қашқан желі.
Басынан қанша бұлт ауған,
Төсінен сонша жұрт ауған —
Жасырар сырым жоқ менің
"Қаратаумын!" — деп керіліп жатқан бұл таудан.
Жер бетінен отыз жыл - сен кеткелі,
Сен кеткенде Сәби ек жөргектегі;
Біз де кеппіз отызға... ержеткелі.
Отыз көктем парағын аударыпты,
Сыпырғандай иықтан зілді затты,
Сытылғандай лақтырып қыл дұзақты,
Қара айдынның төсінде аққу самғап,
Қара аспанды қақ тіліп жұлдыз ақты.
Күлі қалғанда Өртенген Жасыл Әлемнің,
Қасыма келгін,
Мұңайма,
Жасыма! — дер кім?.
Арал жатыр жалығып даңғазадан,
Дерті тәнді кеміріп,
Жан қажаған.
Жағасында ақынның Зираты тұр —
Ақын өлді, тағы да, тағы да бір,
Өледі ақын көргенде жаны жәбір.
Тағы да бір құшағын жайды ақынға,
Талайларды қарсы алған Кәрі Қабір.
Кемпірқосақ тұрған тұсты нұсқадым,
Анау тұрған әпкесі деп Ләйләнің.
Жұмағұл-Шора Сағадиұлы Жақыпбаев.
Мына жалғаннан Жұмағұл-Шора да өтті деп,
Ол — кентавр!
Тәні — жылқы, басы — адам,
Жылқыдай — Зат және қазақ — Есі Алаң.
Европаның соқыр көзін ақитқан
...Ай-ірімшік тістеген қарға түн-ді...
Жұлдыз-көзді түлкі әлем — салдақы үнді,
Қыңсылап ап сәл ғана ол да тынды...
Дүрліктірмей Жамбылың, Алматыңды,
Маңғыстауға неге келдің, бөрі аға?
Ұлып қашып нең бар еді молаға?!
Маң далада кілең бейіт тұр мүлгіп,
Жан біткенді қамамақ боп қораға.
Күздің түні.
Сөнген күнді бұлт үрлеп
Қайта жақпақ;
Мен қараймын күлкім кеп.
..."Есікті ашшы,
Қапасыма жел кірсін", — дей бергенде —
бүккен дүние көлгір сыр,
Қайда барсам өре тұрды алдымнан
Бұл — періште, — деп жүрген
Ей, бейшара Тектілік,
Көрем бүгін мен саған жын соққандай соқтығып.
Мен сенің де, себебі, Сайтан көрдім көзіңнен,
— Е, бауырым, жырлағын,
Шығып жүр ғой қызба атың.
Желігінде жиырманың
Болған едік біз де ақын...
"Енді төзер жайым жоқ!" –
деді Теңіз тұлданып.
Жатыр еді байыл боп,
Кетті кенет жын қағып.
...Біздің Дала көнбістіктен көнге айналған тәрізді.
Өз ұлдары өгей шығып жүректен қан ағызды.
Парыз қайда алдындағы ертең келер ұрпақтың?
Қайда асырдық әруақтарға төленбеген қарызды?!. —
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі