Мәңгілікке ұласу
Жүрегімде жан сусатқан шөл бар-ды,
Тілегімде Құдай басқан мөр қалды...
Босағам боп тұрсын мәңгі босағам,
Төрім болып тұрсын және төр мәңгі!
Жүрегімде жан сусатқан шөл бар-ды,
Тілегімде Құдай басқан мөр қалды...
Босағам боп тұрсын мәңгі босағам,
Төрім болып тұрсын және төр мәңгі!
Бұл заман пенделерді билейді екен,
Ырқына көнбегенді түйрейді екен.
Намысы, жігері жоқ жасықтарды
Саз балшық секілденіп илейді екен.
Қиямет деген осы ма,
Қарғыс деген осы ма?
Ел еңіреп босыған,
Ер елінен шошыған,
Бұл деген қазіргі, заманның талабы.
Мансабың өтеді, байлығың қалады.
Адамға бұл өмір, прокатқа берілген,
Бір қолмен бергенмен, бір қолмен алады.
Жерім жатқа тапталып,
шаңға айналды даламыз.
Досым мені жат танып,
алшақтады арамыз.
...Ертеңіне сенбейтін күнің болады.
Бетіңнен алып түсер інің болады.
Алашұбар тілің болады,
Дүдәмалдау дінің болады.
Көк тұман — алдыңдағы келер заман,
Үмітті сәуле етіп көз көп қадалған.
Көп жылдар көп күнді айдап келе жатыр,
Сипат жоқ, сурет те жоқ, көзім талған.
«Терезеге қараймын,
Қарындашты жалаймын.
Келтірем деп өлшеуге,
Сөздерді іштен санаймын.
Ұмытамыз еліміздің тариxын біз,
Ұмытамыз қариялардың ақылын біз
Жанын беріп, біз үшін қан төккен де,
Ұмытамыз батырлардың ерлігінде.
Мына заман қай заман — түлкі заман,
түлкіңіздің, тәңірі-ау, сұрқы жаман,
қысылмайды түктен де, кеміріп жеп,
өліктің де біткен бе ұртына жан?!
Ееййй қазақ
Болдың ғой жұртқа мазақ
Қуғаның ақша, атақ
Ішкенің бір бөтелке арақ
Бұл не заман болғаны,
Шындық пенен өтірік бір алмасты.
Кімге, неге сенсең-дағы
Бұл жалғанда бізді тұзақ басты.
Тынысы тіршіліктің тоқтамайды,
Кім келіп, кім кетсе де жоқтамайды.
Сарғайған сахараны теңіз етіп,
Теңізге тасты жағып от қалайды
Балам-ау, неткен бақытты, нұрлы заманың,
Шаттыққа толы жанарың, құтты қадамың.
Мекенің мынау, мектебің анау – бәрі сай,
Гүлі боп өсіп келесің Отан-ананың.
Қиылыстар мен құйылыстардың кезеңі,
Цифрлар бізді көрмей тұрып-ақ сезеді.
Жапырағымен желпіген болып жанымды,
Ормандар менің ой-қиялымды кезеді.
Дүние-теңіз, адам-қайық есетін,
Өмір гүл ғой өсетін де өшетін.
Заман дауыл, адам қаңбақ сияқты,
Ыңғайымен тек домалап көшетін.
Заман ақыр жастары,
Қосылмас ешбір бастары.
Біріне бірі қастыққа
Қойнына тыққан тастары.
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі