Күйігің кетті, балам, өртеп ішті
Күйігің кетті, балам, өртеп ішті,
Қаусата қабырғамды қатаң қысты!
Сабыр етіп соңын мұның сұрамасақ,
Шара не Саттар Хаққа үкімі күшті?!
Күйігің кетті, балам, өртеп ішті,
Қаусата қабырғамды қатаң қысты!
Сабыр етіп соңын мұның сұрамасақ,
Шара не Саттар Хаққа үкімі күшті?!
Аталық ақымды мен кештім, балам!
Өкшелес өзімменен өстің, балам!
Халқыңа хабарыңмен қамқор болып,
Сәуірдің самалындай естің, балам.
Қайырлы қазаларың болсын, Ғайып,
Жалындық Жаппар Хаққа қолды жайып.
Дұғасы досқа достың қабыл болып,
Жарылқар барлығын да болса да айып.
Туымды ту сияқты елге тайпы,
Тұтынған, төзім беріп, алар бәйгі,
Үкіміне Ақтың нендей қол қусырған,
Ерлердің өтеледі барлық айыбы.
Бала еді мұрынға исі Мүсілім гүлдей,
Гүл ұшып, кеуілің, аға, болды түндей.
Жарылқар жақсы көрген құлың Алла,
Жапаға жақын айлап түткен жүндей.
Ер едің өшбу жақан тапқан бағын,
Күжім ең, көтерілмес, келсе де ағын!
Нарлардың нарқы қымбат, нәсілі таза,
Болғанын жұрт ұнатпас, жүгі шағын.
Қолыңнан жібек баулы қашты тұйғын,
Күллият келмеуші еді жанға қиғың.
Түрі жоқ таптыратын тұс-тұсынан,
Жоқтас деп келгенменен жұртты жиғың.
Құлақ қой, қайғы ішінде қалған жеңге,
Бар ма лаж, өкінгенмен, біткен демге?!
Қайғысы қайтыс болған марқұм ердің,
Сен түгіл, сырт ағайын, батты елге!
Тиген соң, апа, бізге жазған хатың,
Болды ұмыт бала-шаға, үй мен қатын.
Кеуілдің көрпесіне от тигендей,
Өксідім отыра алмай, шыдап дәтім.
Сөз тыңда, Жүрсін менен Күлән, Шоным,
Қысқа емес, аңлауымда, ақыл - тоның.
Жақанға жаратылып келгеннен соң,
Оймаған өлім шіркін кімнің қоңын.
Ыбырайға ықыласан сәлем бізден,
Ер едің ел билеген озық жүзден.
Мысалы дәрежең мен дәулетіңнің,
Таудай еді көрінетін құла түзден.
Сөз тыңда салып құлақ інім Кәрім,
Бір туған бүтін жүктік едің нарым.
Шау тартқан сонда - дағы сықылың бар,
Жойылып ертелі-кеш иіскер дәрің.
Ғайып ана хат жаздым,
Байбосын, Жәлел бөлеге.
Ықпал орнап, бақ қонып,
Болыпсыңдар бурадай,
Қасқырда қуат қалмаса —
"Ала " дейді ешкіні.
Тоңға — торқа көреді
Қырық құраулы ескіні.
Болыңдар сау-саламат үй мен ішім,
Туысқан тілектес бол үлкен - кішің.
"Болды, - деп, - бұл қалайша", — қапаланып,
Оңбасын ешбіріңнің бұған түсің.
Ей, Мақа, сау ма денің, уақытың хош па?
Арзумын жолығуға сіздей досқа!
Уәләкін үстімізден қарайтындар,
Жібермейді жалынғанмен бір дем босқа.
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі