Ауылым – алтын бесігім (ауыл туралы жырлар)
Жыр-тұлпарға шабыт-шана жексем де,
Ақ бұлттарға ақ сұңқар боп жетсем де,
Ақ түтіні бұрқыраған ауылым!
Сарқылмаған сағынышым – тек сенде.
Жыр-тұлпарға шабыт-шана жексем де,
Ақ бұлттарға ақ сұңқар боп жетсем де,
Ақ түтіні бұрқыраған ауылым!
Сарқылмаған сағынышым – тек сенде.
Әр адамға өсіп өнген елі қымбат,
Өз жерінің әрбір гүлі, тасы сымбат,
Ақындардай қолыма қалам алып,
Ауыл жайлы жыр жазбасам жаным сырқат .
Сәл ертерек намазшам уақыттан,
Құба белден табынды құлатып, паң...
Есек мінген Байнияз қартпен бірге,
Өрістен мал қайтады шұбатып шаң.
Не жетер бас білгенге,
«Аузымен құс ілгенге».
Нағашы атам аулына
Жетіп келдік бір демде.
Үлкен бапам Айдарбекке.
Отаны изен, жусан, ажырықтың –
Аулымда тіршіліктің сазын ұқтым.
Сол жердің киесіндей бір ақсақал
Тау болмайды бiздiң елде көк сеңгiр,
Ал төбе бар адам аяқ баспаған.
Сол ауылдың магнитi, сенсеңдер,
Шақ келе алмас, қала түгiл, астанаң.
Әлi есiмде, әңгiмешiл кiсi едi,
Тыңдататын, түртiп қалып “е деш” деп.
Өткiр көзi өңменiндi теседi,
Қарағанда саған да ендi кезек кеп.
Жатыр едім көгалда пішен шауып,
Су болды ақ көйлегім жаңбыр жауып.
Аулың сенің белде еді,
Шай көйлегің бүрмелі.
Ауылдың бәрін ертең біз
Айналдырамыз қалаға.
Қора-қопсыны өртерміз,
Ескіні құртпай бола ма?!.
Таңсық емес ауылдағы қауымға,
Мейлі, қар ма, нөсерлеткен жауын ба?
Ойнап жүрген балаларды шақырып
Жеті шелпек тарататын ауылда.
Біздің ауыл шалғайда, жер түбінде,
Бөлек біздің ауылдың дерті мүлде.
Бір сапарға шығып ем он үшімде,
Енді мына тағдырдың еркі кімде?
Қой маңырап, иттер үріп,
Қарауытып тау іргесі,
Тәтті түтін сүттей ұйып,
Тағы орнады ауыл кеші.
Ауылдан ауылға,
Шаһардан шәріге тараған
Менің бөлтіріктерім — шетінен абадан.
Бәрі де жаралы!
Ауылға барсам,
сыбырлап тұратын-ды айқын
жалғыз жиденiң құстаңдай жапырақтары.
Шаршатпай,
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі