Арақашықтық
Мың шақырым,тым алыс арамыз
Шыдауғада келмейді-ау шамамыз
Телефонмен көңіл жұбатсақта
Байқайсың ба...суып барамыз
Мың шақырым,тым алыс арамыз
Шыдауғада келмейді-ау шамамыз
Телефонмен көңіл жұбатсақта
Байқайсың ба...суып барамыз
Көркіне күн таласпас көркемі елдің
Жақындасам күйермін,өртенермін
Шанағына жабысып домбырамның
Білмесең де шіркін ай шерте бердің
Көңілсіздік...
Жауапсыз сезім,сұрақ
Арнасынан тасыған төзім-бұлақ
Кеше ғана бүп-бүтін жүрегімді
Қиналар деп ойлап пе едің кетсем егер?
Ойың таяз. Көрдің бе... қателестің
Сен лай су, шалшығыңмен шектесе бер
Лас жерде мекендейтін бақа емеспін
Жауынсыз ақ қара ағаш биіктей ме
Жалынсыз да жүремін күйіп кейде
Тап бір маған өкпесі бар адамдай
Өтті алдымнан қабағын түйіп бейне
Енді мүлде айтылмайды "біз" деген
Қыс алдында бір күрсінді күзгі өлең
Арқама кеп отырмайсыз еркелеп
Құшақтаспай мен де жүрем сізбенен
Мынау кім жатқан, әлеумет,
Жас қабірді жамылып?
Мұнша ардақты кім еді?
Тұрсыңдар бәрің жабығып?
Құман аға,таудан биік тұлғам ау
Жалғанда бұл,уақытқа тəн сырғанау
Мұншалықты ауырлығын кім білген?
Мойын бұрып артымызға бір қарау
Аттан Алаш ел болмақ,
Ел болмаққа жер болмақ,
Шу Таластың арасын,
Созақ деген қаласын,
Мың жеті жүз отыз бір сәнасында,
Біз кірдік Руссияның фанасына.
һүнерсіз бостығымыз көрінген соң,
Қызықбас кім қазақтың баласына?
Мен көрдім соқыр ағаш басын иген,
Жаһаннамға* кетеді оған тиген.
Зәһәр деп жас алманы дұспан тұтып,
Мисыздар ол ұжмақ деп барып сүйген.
«Япыр-ау, қайда кеткен шуақты өлең?
шуақты өлең жазғанға құр ат берем!»-
деп бүгін жыр іздейтін адам бар ма –
біреу мені іздесе қуат көрем.
Айбыны асқақ, рухы биік ұлы ақын,
Қайтпас қайсар, тек алға деп ұратын.
Сен өлмейсің, сенікі де өлмейді,
Тәуелсіз ел болу еді мұратың.
Дүние, ойлай берсем, жалған дейдi,
Әркім дi әлекке тек салған дейдi.
Дүниенi өле-өлгенше қуып-қуып,
Ауызы аңқиып [құр босқа] қалған дейдi.
Біткеніне соғыстың,
Өтсе де көп жыл шамасы.
Құрбан боп кеткен боздақтар-
Көңілдің бітпес жарасы.
Амал жоқ – қайттім білдірмей,
Япырмау, қайтіп айтамын?
Қоймады дертің күйдірмей,
Не салсаң да тартамын.
Өлең — маған сыр алғы достың бірі,
Келген үні құлаққа туған күні.
Адам ойы, ақылмен тізген сөздің
Кейі қатал, келеді кейі жылы...
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі