Тырналар
Жеткенін күздің естіртіп,
Тырналар кетті тыраулап,
Кеудемде жатқан ескі үміт
Түсетін еді бір аунап.
Қысқы кеште, пеш түбінде
Ұршығыңды иіріп,
Отырсың ба, жаным Апа,
Көздеріңе мұң ұйып?!
Жанымда сыздап жарақат табы,
«Қош!» дедің маған,
Кеттің де жырақ.
Тілейсің білем ішіңнен тағы,
Мүлгіген қою орманда,
Адасып кеттім деп едім.
Сүмбіле жұлдыз туды алдан,
Жамылып бозаң желегін.
Махаббат!
Қандай күйге салдың мені?!
Құндағыңа алдың да əлдиледің,
Нəрестедей аймалап, сүйіп-құшып,
Мен отырмын көңілсіз,
Сен отырдың тіл қатпай.
Екеумізде тек үнсіз,
Шешілмейтін жұмбақтай.
Қамықпа сен, көктем де оралады,
Бар əлем жылулыққа оранады.
Көзіңде тұрған қатып бір тамшы жас,
Ериді, жоғалады.
Жалаңаш жалаулар, ұрда-жық ұрандар,
және де тұмандар,
тұмандар – Күмәндар.
Шаң басқан балағын шәкене Қазақтар,
Нәп-нәзік алақанда еріген қар,
Тамшылап таусылатын өмір болар.
Жыл өтер, Жын басылар бой билеген,
Сол тамшы жанарыңнан сенің де ағар.
Иегіменен көрсетті уақыт қыр жақты,
Қыр жақты бетке ап қызарып барып күн батты.
Өмірдің өзі қаншама құнды десең де,
Өлім де сондай қымбатты.
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі