Рухани байлық, жан тыныштығы

Баяғыда бір кісі қаланың у-шуынан шаршап, жанына тыныштық сыйлайтын жер іздепті. Қала сыртындағы орманға барыпты.Тып-тыныш. Ауаны кере демалып отыра бергенде, шегірткенің шырылын, құстардың құйқылжыта ән салғанын, жапырақтың сыбдырын естиді.

Жан тыныштығы айналадағы болып жатқан жағдайға байланысты емес. Мәселе де, шешім де – адамның ішінде.

Қорынтынды: Жан тыныштығын сезіну әрбір адамға бұйырмағаны анық. Ал, ол тыныштық таза жүректе ғана орнайды.