Минуар мен Бибәтима

Бұрынғы өткен заманда бір патшаның үш ұлы болыпты. Патша үшеуіне: «Күнде көрген түстерінді маған айтып тұрыңдар. Мен сендерге күнде жақсы ойыншық берем жане ойын-сауық, тойға апарып тұрам», — деп тапсырады екен. Соған балалары мәз болып, күнде көрген түсін әкесіне айтып келіп жүрді. Әкесі балаларын қызықтырып, түсін айтқан сайын жақсы-жақсы ойыншықтар беріп жүрді. Сонымен бір күні ең кіші баласы бір жақсы түс көріпті де: «Бұл түсімді өлсем де ешкімге айтпаймын», — деп ойлайды. Бала таңертең әкесіне келді. Келсе, екі үлкен ағасы көрген түсін әкесіне айтып, ойыншықтарын алып жатыр екен. Ал, мына кіші баласы әкесіне айтты:

— Әке, мен бүгін түс көргенім жоқ, — деді. Әкесі зекіп:

— Айт шынынды, сен түс көрдің, — деп баланы ұрып-соғып, зорлай бастады. Бала әкесіне айтты:

— Түс көргенім рас. Бірақ, бұл айтылмайтын түс. Себебі мен өлсем де ешкімге айтпасқа серт еттім, — деп еді, әкесі «мұның сертшілін» деп зорлық қып, үш қайырып сұрады. Және «саған ана екеуінікінен де қызықты, көп ойыншық беремін» деп алдағысы келіп еді, оған бала көнбеді. Аяғы, бала қалай қылса да көнбеген соң, әкесі бір жәшік жасатып, сол жәшікке баласын салып, суға ағызып қоя берді. Бала суға ағып кете барды. Сөйтіп, осы судың аяғында бір шаһардың кедей аушысы бар еді, сол ау салып, балық аулап отыр еді, әлден уақытта ауына бір ауыр нәрсе келіп ілінді. Аушы байғұс қуанып кетті. Әйелі мен баласын шақырып, үшеулеп, әзер деп тартып алса, жәшік екен. Жәшікті ашса, ай мен күндей бір жас бала жатыр екен. Баланы күтіп, есін жиғызып, тамақ беріп, мән-жайды сұрады. Бала бұрынғы болған оқиғаның бәрін жасырмай айтты. «Әкем түсіңді айтпадың деп, суға салып жіберді», — деді.

Аушы айтты:

— Енді түсіңді маған айт, сені өлтірмей судан тірі алып шықтым ғой, — деді. Бала:

— Жоқ, мен өз әкеме де айтпаған түсімді ешкімге айтпаймын. Және ешкімге айтпасқа сертім бар, — деді.

— Сырыңды айтпасаң, сені ұрып өлтіремін, — деп, аушы баланы ұрып-соғып жатыр еді, сол шаһардың патшасы аң аулап келе жатып, бұларды көріп:

— Мына баланы неге ұрасыңдар? — деп сұрады. Аушы:

— Маған сырын айтпады, — деді. Баладан сұрап еді, бала бастан аяқ бәрін айтып берді.

— Сол көрген түсіңді маған айт деп зорлайды. Мен әкеме айтпағанда, бұларға айтам ба? — деді бала. Патша:

— Жарайды, — деп, баланы алып, «мен өзіме қызметші ғып алам» деп, баланы алып кетіп, үйіне келді. Бір күні балаға патша айтты:

— Сені аушылар ұрып өлтіретін еді, мен сені ажалдан айырып алдым ғой. Көрген түсіңді маған айт, — деді.

Бала айтты:

— Тақсыр патша, мені зорламаңыз, мен әкеме айтқам жоқ, аушыға да айтқам жоқ, мен серт еткем. Өлтірсеңіз, өлтіріңіз, бұл түсімді сізге де айтпаймын, — деді бала. Сонан кейін патша ойлап-ойлап:

— Жарайды, серт қылсаң айтпай-ақ қой. Бірақ, бала, — деді патша, мен саған мына қызымды беремін. Және өзім тақтан түсіп саған патшалығымды беремін. Сен маған түсіңді айтып, сат, — деді. Бала да ойлап-ойлап: «Менің көрген түсім осы ғой. Маған қызын берсе және патшалығын берсе», — деді де: «Жарайды, сатайын. Халқыңызды жинап, мені патша қойғандығыңызды хабарлаңыз. Сонан кейін түсімді айтып беремін», — деді бала. Сонымен патша келісіп, халқын жинап:

— Мен тағымнан түстім, патшалығымды мына балаға берем. Қызымды және берем, — деп хабарлады. Халқы мақұлдап, патша той жасап:

— Ал, бала, түсіңді айт! — деді. Бала түсін айтты.

— Түсімде мына қолтығыма ай, мына қолтығыма күн кіріп жатыр екен. Екеуін де құшақтап, көзімді ашсам, түсім екен. Сонымен ойладым: «Мен бір мақсатыма жетеді екенмін. Бұл түсімді ешкімге айтпайын», — деп, өзіме-өзім серт еттім. Міне, сол көрген түсім осы еді, сізге саттым, — деді бала. Патша да:

— Жарайды, мен де сертім бойынша сатып алдым, — деді. Сонымен екеуі қол ұстасып, бірі саттым деп, бірі сатып алдым деп, қош айтысып, бала патша болып тұра берді. Патша баланың түсін сатып алып, қаңғып беті ауған жаққа қарай жүре берді. Сол жүргеннен жүріп, бірнеше ай сандалып, арып-ашып келе жатып, түннің ортасы шамасында бір шаһарға келіп кірді. Көшемен жүріп келе жатса, бір үлкен қақпаның сыртында ерттеулі екі арғымақ байлаулы тұр. Атты көріп жақындап келіп еді, қақпаның ар жағынан бір қыз:

— Келдің бе? — деді.

— Келдім, — деді жігіт.

— Келсең, мына атқа мін, — деді қыз.

Екеуі екі атқа мініп, қаладан қырға шығып, жүріп кетті. Екеуінде де үн жоқ. Қыз жігітті байқап келе жатыр. Жігіттің ат үстінде қалай отырып келе жатқанын, пішін тұлғасының жас дене емес орта тартқан кісі екенін сезіп, қыз өзімен-өзі ойланып, ақылдасып отырып: «Жарайды, тәңірдің бұйрығы осылай шығар», — деп келісті.

— Менің көрген түсім бұл емес еді. Жарайды, көрген түсімнің сол сағатына, сол күніне ат байлап, дайындалып отырғанымда сен кез келдің. Не болса да мен сендікпін, басқа бір шаһарға барып тұралық, — деді. Жігіт те қуанып, жарайды деп, жүріп отырып, бір шаһарға келіп, үй алып екеуі бірігіп тұра берді. Бір күні кешке таман патшаның екі уәзірі саяхаттап көшені аралап келе жатып, есігінің алдында жүрген қыз бен жігітті көрді. Екі уәзірдің көзі қызға түсіп, қызығып таң қалып:

— Бұлар қайдан келді? Бұл жердікі емес қой? — деп, екеуі ақылдасып: «Қой, мұны біз патшаға барып айталық», — деді. Сонымен екеуі ертеңіне патшаға келіп:

— Тақсыр патша, кеше көшеде саяхатта жүрін бір сұлу қыз бен жігітті көрдік. Қыз ай мен күндей сұлу екен. Тек сізге ханымдыққа лайық екен. Осы қызды не қылсаңыз да сіз алуыңыз керек, — деді екі уәзір. Патша да сұлу деген соң қызығып:

— Жарайды, ақылын тауып мұны қалай аламыз? — деді. Бір уәзір тұрып айтты:

— Сіз жігітті өмірі тауып келе алмайтын бір нәрсені тауып әкел деп, алысқа жұмсаңыз, — деді. Патша ойланып отырып:

— Бар, жігітті тез шақырын кел, — деп, бір уәзірге бұйрық берді. Уәзір барын жігітке:

— Сізді патша шақырады, — дейді. Жігіт те: «Жарайды», — деп, уәзірге еріп патшаға келді. Қол қусырып сәлем берді. Патша сәлем алып, жігіттің жөнін сұрап болып:

— Саған бұйрық берем. Соны орындап тауып әкелесің. Егер таппасаң басыңды аламын, — деді. Жігіт:

— Қандайлық бұйрық? — деді.

Патша айтты:

— Біздің осы шаһарымызда жарық жоқ. Соған осы шаһарды түнде жарық қып тұратын гауһар тас тауып әкелесің. Егер де тауып әкелмесең, басыңды аламын. Сол үшін неше күн уақыт сұрайсың, соныңды ғана айт, — деді. Жігіт:

— Жарайды, тақсыр! Бүгін рұқсат беріңіз. Үйге барып, ертең келіп, уақытын айтайын, — деді. Патша рұқсат берді. Жігіт үйіне уайымдап қайғырып, уһілеп келді. Әйелі:

— Патша не айтты? — деді. Жігіт айтты;

— Маған қаланы жарық қып тұратын гауһар тас тауып әкел, егер әкелмесең, басыңды аламын дейді, мен оны қайдан табамын, — деп уһіледі. Әйелі айтты:

— Жарайды, саспа. Патшаға барып: «Мен тауып әкелем, маған жиырма күн уақыт бер және мен келгенше үй ішім керек қылатындай бес қой, төрт қап ұн бер деп айт», — деді.

Жігіт қуанып патшаға келіп:

— Тақсыр, маған жиырма күн уақыт беріңіз және үй ішім керек ететін, бес қой, төрт қап ұн беріңіз. Мен тапсырған гауһарыңызды іздеп көрейін, — деді. Патша: «Жарайды», — деп жігіттің айтқанының бәрін беріп жібереді. Жігіт қойды, ұнды алып, үйіне келді.

— Ал патша айтқанымыздың бәрін берді. Енді гауһарды қалай табамыз? — деді әйеліне. Сонымен, әйелі мән-жайды айтып үйіне хат жазды.

— Осыны алып менің шешеме бар, — деп жазған хатты берді. Жігіт хатты алып, қайнына жөнелді. Бірнеше күн жүріп, қайнына келіп, қызының хатын шешесіне берді. Шешесі хатты алып оқыды. Қызының қайда кетіп, қайда қойғанын білмей зарлап, жылап отырған шешесі қатты қуанып, күйеу баласын неше күн қонақ қылып, сұраған төрт гауһар тасты беріп, үйіне қайырады. Сонымен күйеу бала төрт гауһарды алып үйіне келді. Әйеліне көрген-білгенін айтып, алған төрт гауһарды көрсетті. Әйелі:

— Жарайды, ертең патшаға алып барып бер. Бірақ патша саған пәле жабады. Сен гауһарды бергеннен кейін гауһарды патша қарап отырып: «Ә, мен жоғалтқан гауһарымды еш жерден таба алмай қойып едім, сен ұрлаған екенсің ғой, басыңды аламын», — дер. Сонда сен былай де: «Тақсыр, жоғалған гауһарыңыз біреу ме? Екеу ме? Жоқ, төртеу ме еді?», — де. Сонда патша айтады: «Жоқ, біреу», — дейді. «Олай болса, тақсыр, менде әлі үшеуі бар», — деп гауһарларыңды алып көрсет. Сонда патша ұялғанынан, үндемей сені босатады, — деді әйелі.

Сонымен ертесіне жігіт әйелімен қош айтысып, патшаға келіп сәлем берді. Патша сәлемін құптап алып:

— Е, жігітім, уәделескен күн де бітті. Гауһарды әкелдің бе? — деді. Жігіт айтты:

— Тақсыр, сіздің бұйрығыңызды орындамасқа бола ма? Айтқан гауһарыңызды таптым ғой, — деп гауһарды ұсынады. Патша гауһарды қолына алып, әрлі-берлі қарап отырып:

— Е, сен жігіт, нағыз зәлім қудың өзі екенсің, мен сендей зәлімді көрген жоқ едім. Бұл менің жоғалған гауһарым, мұны іздетпеген жерім жоқ, еш жерден таба алмап едім. Гауһарымды, міне, сен зәлім алған екенсің. Қазір сенің басыңды аламын, — деп қылышын жұлып алды. Сонда жігіт:

— Дат, — дейді. Патша:

— Датың болса, айт, — дейді. Жігіт:

— Тақсыр, сіздің жоғалған гауһарыңыз біреу ме, екеу ме? Жоқ, болмаса төртеу ме? — дейді. Сонда патша сасып, нешеу дерін білмей:

— Жоқ, осы біреу, — дейді. Жігіт сонда:

— Тақсыр, ендеше менде тағы үшеуі бар, — деп қалтасынан үш гауһарды алып, патшаға көрсетеді. Патша ұялып қалып:

— Жарайды, саған жай айтып едім, — деп, жігітті үйіне босатып жіберді. Жігіт қуанып үйіне келіп, әйеліне естіп білгендерінің бәрін айтты. Сөйтіп әйелімен ойнап-күліп бірнеше күн жата берді. Бір күні жігіт ерігіп, іші пысып әйеліне айтты:

— Сен ренжімесең, мен бір он шақты күн таулы жерге барып аң аулап келейін, — депті. Әйелі ойланып отырып: «Мұны құр далаға жібергенше, барып қызық көріп, көңіл көтеріп келсін», — деп, өз әкесінің сәндеп салдырған неше түрлі қызықты ойын-сауық құратын бағына жібермек болады.

— Бірақ, — деді күйеуіне әйелі, — мен саған бір серт қоямын. Онда барғанда неше түрлі ойын-сауық, неше түрлі қызығы бар, оның бәріне де рұқсат. Күмістен салынған үлкен ақ үй бар, соның алдында бақ. Бақтың ішінде тарам-тарам жол бар. Күнбатыс жағындағы жолмен жүріп келе жатқаныңда алдыңнан кішкене қара тас кезігеді. Соның жан-жағынан неше түрлі су шаншып жатады, ішкің келсе, соның бәрін іш. Бірақ, сол тастың ар жағында ақ шыныда мөлдір көк су бар, соны ішуші болма. Менін саған қойған сертім де, сұрайтыным да сол, — деді. Сөйтіп, күйеуінен серт алып жібереді.

Жігіт әйеліне сертін беріп, сол бетімен жүріп кетті. Жүріп отырып, әйелі айтқан баққа келеді. Келсе, айтқанындай неше түрлі қызық сонда екен. Жігіт те келіп қызыққа батып, ойын-сауыққа кіріп кетеді. Барлығын он шақты күндей аралайды. Жігіт сонда да қызыққа тоймайды. Бір күні бақты тағы аралап келе жатып әйелінің айтқан тасына кезіге кетеді. Тастың сол жағына шығып қараса, әдемі көк мөлдір су тұр. Әлгіні көріп жігіт қатты құмарланып, ішкісі кеп кетеді. Жігіт ойланады: «Япырмай, әйелім мына судың бәріне рұқсат етті. Ал, мына көк суға қалай рұқсат бермеді? Мұнда қандайлық қасиет бар, болмаса қандайлық қастық бар. Мұны ішуге маған қимаса, төгіп кетейін», — деп, шыныны көтеріп қолына алды да, суды төгуге қимады. «Япырмай, бұл суды ішпеске әйеліме серт бердім. Ішпейін десем мені қызықтырып барасың. Егер сені ішпей кетсем бәрібір өмірі армандаймын», — деп, ойланып тұрып: «Тәуекел, не осы суды ішіп өлейін, әйтпесе басқа түскен бәлені көрейін», — деп, жігіт шыныдағы суды басына көтеріп бір-ақ жұтты. Сол-ақ екен, өз әйелінен де бір сұлу қыз қасына тұра қалып:

— Менің көрген түсім бұлай емес еді. Бірақ, көрген түсімнің сол жылына, сол күніне, сол сағатына сен кез болдың. Мен саған тием. Құдайдың бұйрығы осылай, — деп, қыз жігітке жабыса түседі. Жігіт сасып қалып:

— Мен сені қалай алам, менің әйелім бар ғой, — дейді. Қыз:

— Мен мынадай сыр айтайын, сіз тыңдаңыз, — дейді де, қыз былай дейді: «Мен бір байдың қызы едім. Сенің әйеліңді айтпасаң да білемін, пәлен патшаның жалғыз қызы еді. Оның аты Минуар еді. Менің атым Бибәтима. Екеуміз де сиқырлық оқуын оқып жүріп, жақсы дос болып өстік. Бір күні түнде ол да, мен де ұйықтап жатып, түс көріп, екеуміз де бір жігітке ғашық болып шықтық. Таңертең тұрысымен ол маған көрген түсін айтып еді, менің де көрген түсім сол бір түс. Сонымен екеуміз де бір жігітке ғашық болдық. Бірақ оның түсі сол жігітке менен бұрын қосылатын түс еді. Ал, менің көрген түсім нақ осы бүгін қосылатын түс еді. Сонымен екеуміз де бір жігітке ғашық болып, қашан кездесеміз деп жүрдік. Сөйтсем, досым сол жігітті менен қызғанып, сиқырдың оқуын оқып, мені осы жерге мөлдір су ғып кеткен екен. Енді сіз келдіңіз, Құдайдың осы көрсеткен бұйрығы бойынша, мен сендікпін», — дейді қыз. Жігіт те:

— Бұйрық осылай болса қайтейін, — деп, екеуі бірге жүріп қайтып, бұрынғы әйеліне келеді.

Минуар Бибәтиманы көріп, танып, алдынан қарсы шығып:

— Кінәлі болған екенмін, кешір. Құдай екеумізді бір адамға қосқан екен. Жарайды мен рұқсатымды бердім, — дейді. Жігіт екі сұлуды алып, екеуінің ортасында ойнап-күліп жата берді. Бірнеше ай, бірнеше күн өтті. Бір күні патшаның екі уәзірі әлгі жігіттің есігінің алдынан өтіп бара жатып, екі сұлуды қолтықтап жүрген жігітті көріп, екеуі есінен тана қызығып, ертеңіне патшасына шауып келіп:

— Япырай, тақсыр патша. Анадағы жігіт тағы бір сұлу әйел алыпты. Екі қыздың сәулесі бетіне түсіп, жігіт сұлу болып кетіпті. Біз екі әйелді көріп қызығып, есімізден тандық. Осы екі әйел сізге лайық екен. Жігіттің көзін жоғалтып неғылсаңыз да сіз алыңыз, — деді екі уәзір. Патша мұны естіген соң қуанып кетіп:

— Қазір жігітті шақырып кел, — деп бұйырды. Уәзір де дереу жігітке барып дегбір салып:

— Сені патша шақырып жатыр, тез жүр! — дейді. Жігіт естіген соң патшаға келіп, сәлем берді. Патша сәлемін алып, жігітке:

— Мынадай бір жұмыс тапсырам, соны орындап келесің. Егер де орындап келмесең, басыңды аламын, — деді. Жігіт:

— Тақсыр, қандайлық тапсырма бересіз? — дейді. Патша:

— Менің әке-шешем өлген еді, мен оның жалғыз баласы едім. Менің сол әке-шешем иманды ма, жоқ имансыз ба, соны сен біліп келесің. Егер білмесең басыңды аламын, — деді де жігітке:

— Бірақ неше күн уақыт сұрайсың? — деді. Жігіт сасып:

— Жарайды, үйіме барып неше күн керек әйеліммен ақылдасып келіп айтайын, — дейді. Сонымен жігіттің мойнына су құйылып үйіне келеді. Екі әйелі: «Не болды?» — деп сұрайды. Жігіт:

— Е, не болдысы бар, мен өлетін болдым. Патша өлген әке-шешесін иманды ма, тозақты ма екен, соны біліп кел, егер білмесең басынды аламын деді. Мен өлген кісіні қайдан біле аламын. Біраз күн тірі болудан басқа еш амал жоқ, — дейді жігіт әйелдеріне. Екі әйелі:

— Ендеше, сен патшаға қайта барып, қырық күн уақыт бер, оған дейін әйелдерім ішіп-жейтін қырық қой, қырық қап ұн бер және мен келгенше екі мая шөпті шаптырып, арасын жақын етіп екі жерге үйгізіп, кептіріп қой деп айт», — деді. Жігіт қуанып жүгіре басып, патшаға қайтып келді де:

— Дат, — деді. Патша:

— Датың болса, айт! — дейді Жігіт:

— Тақсыр патша, мен бұйрығыңызды орындаймын, бірақ маған қырық күн уақыт беріңіз және мен келгенше әйелдерім қорек ететіндей қырық қой, қырық қап ұн беріңіз. Онан кейін сол қырық күнге дейін арасын жақын етіп, екі мая шөп шаптырып, кептіріп үйгізіп қойыңыз. Менің сізден сұрайтын тілегім осы, — дейді жігіт. Патша да лепіріп, жігіт өледі деп қуанып, жігіттің айтқанының бәрін орындай берді. Қырық күн уақыт берді. Жігіт ырғап-жырғап қой мен ұнды үйіне алып келеді. Қырық күн уақыты біткенше екі сұлумен ойнап-күліп жата береді. Сонымен қырық күн уақтысы бітті. Жігіт екі әйеліне айтты:

— Ертең патшаға баратын күн. Оған не айтамыз, — дейді. Екі әйелі патшаға былай де дейді:

— Осы қаладағы халқыңызды жинап, үюлі тұрған бір маяны айнала қоршатып отырғызыңыз. Сонан кейін мен келіп, маяның үстіне шығамын. Сонда халқыңыздың көзінше шөпке сіреңке тартып, мені өртеңіз. Мен, мүмкін, қысылған соң, «алыңдар» деп айғайлап, жылармын. Мені сонда да алмаңдар. Сонымен мен шөппен бірге өртеніп кетіп о дүниеге барам. Сіз мен келгенше халқыңызды таратпай осы жерден бағып отырыңыз. Мен осы өртенген маяның күлінің ішінен шығармын деп айт, — дейді екі әйелі. «Сен маяға шығып, шөп жана бастағанда, біз сені ұрлап аламыз. Және күл әбден сөнгенде ешкімге сездірмей сені күлдің астына апарып тығып қоямыз. Сонда сен сол күлден шыға келіп, халыққа көрген-білгеніңді айтасың», — дейді. Жігіт ести сала жүгіріп, патшаға келіп:

— Дат, — дейді. Патша:

— Айт — дейді. Жігіт әйелінің айтқанының бәрін айтып еді, патша дереу әзірлеуге бұйрық беріп, халқының бірін қалдырмай, бір маяның айналасына отырғызып, жігіттің келуін күтті. Ай мен күндей екі әйелдің ортасында буынын баса алмай былқылдап келе жатқан жігітті көріп, патшаның іші күйеді. «Әттең, екі әйелінді бүгін алсам» деп тістеніп қояды. Жігіт келді де маяның үстіне шықты. Халық көріп, қарап тұр. Патша маяға өрт қойғызды. Өрт шыға бастағанда жігіт:

— Мені ал, — деп ойбай салды. Халқы патшаға өтініп:

— Жігітті оттан алайық. Мүмкін, сізге айтатын арызы бар шығар, — дейді. Патша айтты:

— Жоқ, ол өзі айтқан «мені оттан ал деп айқайлап, жыласам да алма» деген, — дейді. Халық патшаға сенді. Сонымен шөп өртеніп кетті. Жігіттің екі әйелі сиқыр оқуын оқып жіберіп күйеуін өздерінің қасына алып алды. Жігіттің өртеніп кеткенін көпшілік өз көздерімен көрді. Өрт басылды. «Жігіт қашан шығады» деп, көпшілік қарап отыр. Күл әбден сөніп болған соң екі әйел тағы да сиқыр оқуын оқып жіберіп, күйеуін күлдің астына тығып қояды. Біраздан соң, үсті-басы, бет-аузы қап-қара болып, жігіт күлдің астынан шыға келеді де, патшаға сәлем беріп, естіп-білгенін заулата бастайды. Халық та жігітті басып кете жаздап, анталап тұр. Жігіт патшаға былай дейді:

— Ой, тақсыр патшам-ай! Біз бұл жерде құр тамақ ішіп, шамамыз келгеніміз нашар адамды бас салып, тонап алып, іздеп патша болып, мал, шаруа жинап бос жүрген екенбіз. Тақсыр, сіздің әке-шешеңіз, шіркін, қандай қызықты, қандай жақсы тұрады, екеуі де иманды екен. Неше түрлі гүл-бақша, алтындатқан ақ күмбез үй, торғын, шағи, жібек. Олар біз құсап мал бақпайды, тамақ жасамайды, тамақ қайдан табылады демейді. Бәрі дайын, өзінен өзі дастарқанға келіп, толып тұрады. Ылғи ойын-сауық, онан басқа ойлары жоқ, тақсыр патша. Сіздің әке-шешеңіз жиырма бестегі қыз бен жігіттей. Осы дүниеден келген мені олар шал дейді. Тек әке-шешеңіздің арманы: «Жалғызымды бір көрсем», — деп, екеуі бірдей жылайды. Егер, сіз онда барсаңыз әке-шешеңіз жібермес еді және өзіңіз де келмес едіңіз. Мұнан не аласыз? Барлық қызық та, хордың қыздары да сонда. Сіздің әке-шешеңіз «қайтпа» деп маған жабысты. Және менің өзімнің де қайтқым келмеді, Бірақ амал жоқ, сіздің бұйрығыңыз үшін келдім, — дейді жігіт. Әке-шешеңіз сәлем айтты: «Балам егер біржолата келмесе де, бір келіп бетінен бір иіскетіп қайтпаса, бізді ойламағаны, айта бар», — деп маған қатты тапсырды, — дейді. Сонымен патша бұған қатты сеніп, халқына айтты:

— Міне, өздерің көрдіндер. Бір мая шөппен өртеніп кеткен жігіт күлдің астынан шықты. Менің әке-шешеме бұның барғаны рас. Бұған көзім жетті. Енді, халқым, маған үш-төрт күн рұқсат беріндер. Мен әке-шешемді бір көріп, мауқын басып сәлем беріп келейін, — дейді. Оған халқы:

— Сіз барған соң жақсы дүниені көріп, бізді ұмытып, келмей қаласыз ғой, — дейді.

Оған патша:

— Мен келем, тек үш күнге рұқсат беріңдер, — деп, еліне уәдесін береді. Бұған халқы да келісті. Үш күнге әке-шешесіне барып келуге рұқсат берді. Сонымен үйіп қойған екінші маяның үстіне патша шығып тұрды. Елі айнала отырып, шөпті өртеп жіберді. Патша өртеніп бара жатқан соң, сасып, ойбайлап, аттанды салды. Елі оттан алайын деп еді, жігіт алғызбады. Сөйтіп, патшаекең өртеніп кете барды. Сонымен халқы күнде «патша қашан келедімен» бірнеше күн, бірнеше ай өткізді. Патша келмеді, «ол енді әке-шешесінің қасында қалды, келмейді» деп, халық патшадан күдер үзіп, басқа патша сайламақ болып жиналып, «о дүниенің қызығына алданбай қайтып келген сабаз» деп, Минуар мен Бибәтима қыздың күйеуін патша қояды.

---

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз: