Ерекше Тай

Ерте, ерте, ерте де біздің Қазақстанның бір ауылында, таудың етегінде бір шағын отбасы өмір сүріпті.

Олардың жалғыз биесі мен кішкентай ұлы бар екен, сол ұлдарының аты Дәурен екен.

Бір күні осы отбасының биесі құлындап, ерекше тай туылыпты. Ол жай тай емес, барлық тайлардың ішіндегі ең жылдам, ең ақылды, ең ерекше тай болыпты.

Күн сәулесінде оның қызғылт қоңыр жүні жарқырап, күздің алтын жапырақтары сияқты сәулеленіп тұратын.

Әр қадамы жерді әшекейлеп, басқан іздері киіз үй өрнектері сияқты әдемілік сыйлайтын.

Бұл тай әрқашан Дәуреннің қасында болып, екеуі ауылдан алыс жерлерде болса да, оны қорғап жүретін.

Оның кісінегені өте ерекше еді, құдды біздің ән ұранымызға ұқсап, алтын күн аспаны деп айтқандай әсер қалдыратын.

Оның кісінеген даусы көңіл толқыны күйі сияқты, құлаққа өте жағымды естіліп, қайта-қайта тыңдағың кеп, жанға еркіндік сыйлайтын.

“Иһ-һ, иһ-һ!” деп!

Дәурен бұл дыбысты естігенде жүрегі қуанышқа толып, ерекше сезімге бөленгендей.

“Міне, менің тайым, міне, менің досым!” деп секіріп қуанатын.

Дәурен сол тайына мініп, кең далада шапқанда, Дәуреннің достары да қызығып, екеуінің шабысына тамсана қарап тамаша ететін.

Тайдың шабысы өте жылдам еді, құстар да оған ілесе алмай қалатын.

Оның шабысы алты бақан асық ойыны сияқты қызықты және әсерлі көрінетін.

Тай кейде аспанға қарап, құстармен жарысып қатты шауып кететін. Кейде өз ізін қарап, оны кішігірім оюға ұқсатып, желмен жарысып қызықтанып ойнайтын.

Ал Дәурен:

“Менің тайым ерекше, менің тайым ақылды, менің тайым керемет!” деп қайта-қайта айтып, алтын балалықтың тәтті дәмін солай татып, көңілі мәз болатын.

Сөйтіп, тай мен Дәурен әрдайым бірге ойнап, бірге қуанып, барлығы бірге бақытты өмір сүріпті.

Автор: Оразбай Сарыбаев