Өлең, жыр, ақындар

Үнсіз жаңбырдың хаты

Жаңбыр жауып тұр. Дыбысы – хат секілді. Әр тамшы – бір ой, бір естелік. Аспан жерге сыр айтып жатқандай.

Адамдар жаңбырдан тығылып, терезе артынан үнсіз бақылап тұрады. Ал жаңбыр болса, бәрін ұмытып, бәрін кешіруді үйретеді. Ол өткеннің шаңын жуады, жаңа бастауға жол ашады.

Үнсіз жауған жаңбыр – табиғаттың жұмсақ үні, ол айқайламайды, тек тыңдай білсең болғаны. Мүмкін, бұл – өмірдің де құпиясы шығар?

Жаңбыр тек жерді емес, жүректі де тазартатындай. Ол кейде ішкі ауырлықты сөзсіз-ақ алып кетеді. Адамдар сөйлей алмаған сырларын жауынға айтып жібереді. Жаңбыр болса ешқашан жауап қайтармайды – тек тыңдайды, тек жауады.


Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз