Жиырма жетінші көк сөз (Табиғат пен Ана)

 Адамзаттың нағыз алтыны! Отбасым бай емес болса да иттермен тамақ үшін күресіп, көгершіннен қалғанын жемедім. Мен анамды жақсы көремін, бірақ оның өмірін өткергім келмейді, мен әкемді жақсы көремін, бірақ мен болашақ қызыма ондай күйеу баланы қаламаймын, болашақ жарыма ондай болмаймын. Дәл солай табиғат - көгерген, көп көрген, асыл анамыздай бағып-қағып, аялап өсірген, бізге таза ауа, су, азық, күш пен қуатын, бар байлығын “Міне ала ғой Құлыным!” деп, өзі жемей “Балам тоқ жүрсін!” дейтін, жұмсақ Анамыз. Сұлулығы жаныңды баурап, құшағынан шыққың келмейді, асқақ таулар оның салқын ауасы, өзендердің сылдыры, басқан көк шөптің желмен билеген биі, жасыл тоғайы, құстардың әні, қашқан елік, жануарлар, өте әдемі гүлдер, оған қонған көбелектер, осының бәрін ұзақ құшақтаған сайын денсаулығың мен рухани байлығың мықты бола түседі, жазда Каспий теңізіне түскен сайын шыққым келмейтіні содан болар?! Сондай сұлулығын бағалай білейік! Анамыздың махаббатын жиі елемейміз. Өмірдің қарбаласымен қарбаласып, анамыздың жанында қанша уақыт өткіземіз? Неше рет сыйлық сыйладық? Тым болмаса телефон соғып “Анашым мен сізді жақсы көремін” деп қанша рет айттық?! Мейлі ол сені дүниеге әкелген кісі болмаса да, сені адам қылған адам емес пе? Ұрса ма әлде ұра ма? Ана-анаңды сыйламасаң, өзіңе жасаған қастандығың! “Қолда бар алтынның қадірі жоқ!” демекші Қазақ атам қазір қасыңда, қолыңнан бақ ұшқан соң қадірін түсіне бастайсың! Анамызға өзіміздің қалауымыз үшін ауыр сөздер айтамыз тау мен жерді, мұхитты қопарып көмір, ағаш, мұнай, газ, балықтар мен жан-жануарларды табиғи байлықтың қажеттілігімізді қанағаттандыру үшін бәрін аламыз, қанағатсыздығымызды қарап уақыт бір орында тұрсын ба? Ол да бітеді ғой, біткен соң қадірін түсіне бастаймыз! Анамыз - бұл өмірдегі ең асыл жан. Оның қадірін тірі кезінде біліп, оның өмірін қуанышқа толтыру - әрбір баланың борышы. Ана жүрегін ренжітпей, оның үмітін ақтау - біздің оған көрсететін шексіз алғысымыздың белгісі, ал егер елемесек Ана қарғыс айтпаса да налыса, оның өзі қарғыстай. Табиғат Ананы да барында бағалайық, егер елемесек, ол өлгенде адамзатқа ауыр тиеді. Ана үшін баласы қандай болса да, ең қымбат жан. Баласы қателік жасаса да, ана оны түсінеді, кешіруге дайын. Табиғат Анамызға қамқор болу көлемді ғылыми жобаларды жүзеге асырумен шектелмейді, ол күнделікті өмірімізде қарапайым істерімізде көрінеді. Қоршаған ортаны таза ұстау, ресурстарды үнемді пайдалану. Ағашты бірге егейік себебі: екі-үш шыбықтан ну орман шығады емес пе? Табиғат анамыз біздің ең үлкен байлығымыз, оны сақтау бізге келешек ұрпаққа қалдырған ең үлкен мұрамыз болмақ емес пе?! Табиғат Анамыздың мәңгі өмір сүргенін қаласақ, оны жақсы көруге ұялмайық!