Қырықта дәнеңе жоқ дара тұрған
- 1
- 3
Қырықта дәнеңе жоқ дара тұрған,
Баяғы бала мінез, бала тұлғам.
Дәл осылай он алты жасымда мен,
Басымнан түн өткеріп, таң атырғам.
Жүр
«Жүр.Кеттік біздің ауылға,
Келістік.
Әкел қолыңды?
Шөйіліп күнәң жауында,
Найзағай оссын жонынды.
Астыңа дүлдүл ат беріп,
Қиямен тауға айдайын.
Қияннан, қане, ат келіп,
Алдыңа киік байлайын.
Биікті нағыз көргенде,
Жүрегің лоблып айналсын.
Биіктен қарап дөңдерге,
Даңғаза басың ойлансын.
Көп айтушы едің тұнықты,
Тұнықты нағыз көр енді.
Алдында бұлақ тұрыпты,
Батыра көрме денеңді.
Тұныққа төніп қара да,
Тұнық боп көрін халыққа.
Ақ па екен дүзің, қара ма,
Өзіңді-өзің анықта.
Пікірлер (2)
Пікір қалдырыңыз
Қар жауып тұр
- 1
- 8
Апыр-ау, бір-ақ түнде қыс келген бе?!
Қар ғой мынау, бір түнде түскен жерге
Бір түнде мына аймақтың өңі өзгеріп,
Бір-ақ түнде керемет істелген бе?!
Қайран Қарасазым-ай!
- 1
- 16
Тамаша еді жазғы орман
Құстар сайрап, мәз болған.
Көлшіктерде, суларда,
Үйрек ұшып, қаз қонған.
Ердаулет
Мұқағали мақатаевтың өлеңдерін мен жаттап жүрмін оның өлеңдері өте керемет