Өлең, жыр, ақындар

Өмір

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 4193
Қызғыштай қорып өңірді
Кездерің, ұлым, жортатын.
Қиыны қиын өмірдің,
Түгі жоқ бірақ қорқатын.
Кез болған
Дала,
Қалаға
Пулемет ажал боратқан.
Әкеге бала,
Балаға
Әкесі көздеп оқ атқан.
Кез болған
Үйің
Құтханаң
Құлаған,
Шөгіп тіреулер.
Аузынан тіпті шықпаған
Сөз үшін күйіп біреулер.
Сөнді деп сенім шырағы,
Жүрегің неге қозғалған?!
Бір әйел емес,
Бір ауыл
Еркексіз қалған кез болған.
Кез болған
Табын-табыннан
Тігерге тұяқ қоймаған.
Кез болған
Шалдар қағынған
Қаралы қызбен ойнаған.
Киімім жыртық демегін,
Болсын да түгел жан аман.
Көйлегің түгіл,
Денені
Кезіміз болған жамаған.
Жоқтау боп кіріп ән үйге,
Жылаған жас та,
Кәрі де...
Құлыным,
Мынау фәниде
Бәрі де болған,
Бәрі де!
Әйтсе де
Құшақ жайсаңдар,
Жетеді көңіл шуағы.
Жақсылар мен жайсаңдар
Күресу үшін туады.
Қызғыштай қорып өңірді,
Кездерің ұзақ жортатын.
Қиыны қиын өмірдің,
Түгі жоқ бірақ қорқатын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Төгілгенмен көкіректе күй тасып

  • 0
  • 0

Төгілгенмен көкіректе күй тасып,
Өтпеді өмір көңілменен ұйқасып.
Жүріппін мен бақшасында арманның
Түбі тесік шелекпенен су тасып.

Толық

Бірің адам болғанмен

  • 0
  • 0

Бірің адам болғанмен,
Бірің пенде.
Біреулер бар мықтырақ піріңнен де.
Қателесер тұстар көп білмегенге,

Толық

Білмейміз өлгендерді

  • 0
  • 0

Білмейміз өлгендерді,
Бір белгі қалмаған соң;
Айтпаймыз сөнгендерді,
Алаулап жанбаған соң.

Толық

Қарап көріңіз