Ақ қайыңдар, қайыңдар!

Әнуарбек Шмановқа

Ақ қайыңдар
Күзден жазға қайтыңдар!
Ақ тұлпарлар
Күміс тұяқ, алтын жал!
Сендер мені
Жақсы өлкеңмен зымыратып.
Сәт сағат та
Сан хикая айттыңдар,
Ақ қайыңдар,
Ақ тұлпарлар,
Ақындар!
Мынау өлке,
Ақ қыраулы атырап,
Астында оның
Қара мақпал топырақ,
Ақ қайындар,
Ғажап сапар шектік біз
Түнде жұлдыз,
Күндіз сенен жол сұрап.
Әр орманда
Бір-бір қазақ ауыл бар,
Сағынысқан, алып ұшқан бауырлар,
Қыста қысыр биесінің қымызы,
Алға тосқан құрт, май, жентің тәуір бар,
Солтүстікте ерекше екен ауылдар!
Білмеген соң,
Көрмеген соң жобалап,
Әсте қисық.
Пікір айту обал-ақ.
Қайран туыс құрақ ұшып жатты бір
Қарсы алдында
Қалбаң қағып, домалап.
Ақ қайындар,
Сендер, соны көрдіңдер!
Қайда барсақ
Қалмай соңнан ердіңдер.
Сендерменен
Сыңғыр қағып күміс күз,
Сендерменен
Көркем еді-ау сол күндер!
Көп айттыңдар:
− Жазда кел − деп жамырап,
Бұл мейманның
Қалды ма әлде жаны ұнап?
Аппақ көңіл ақындарды туғызған,
Дәл осы өлке,
Мынау алтын шаңырақ.
Білемін мен,
Үндемесем басқа сыр,
Ескіні қой,
Енді бүгін жасты асыр,
Шіркін - құтты,
Шіркін мақпал топырақ,
Егін түгіл,
Сен де жатқан тас та асыл!
Асыл болмақ –
Қадірлеуші кісіңнен,
Ғалым жұрт жоқ,
Бәрі қайдан түсінген!
Ел деп барсаң –
Сол ғой мықты азамат,
Алдан шығып,
Аттан сүйеп түсірген.
Жалғыз ұлмен
Көп басындай іс кешкен.
Қала бермек
Ел Қадірі түспестен,
Жай итіңнен
Адам иті жексұрын,
Арнап тимей,
Айдаладан тістескен.
Ақ қайыңдар,
Тату, тәтті қайындар,
Сені көріп,
Осынау ой түсті еске!
Ақ қайындар,
Ақ жарқын дос, қайындар!
Мен сендермен
Үйреніскен жайым бар,
Қасымдағы серіктерім секілді
Дейтін ылғи:
− Кәне, жолға дайындал!
Ал мен жүрдім,
Енді сендер қалдыңдар,
Аппақ өлке,
Бала көңіл балғындар,
Ал мен жүрдім,
Ақ сүңгідей қолдарын
Ақ шашты ана,
Аппақ сақал шал бұлғар.
Ак қайыңдар,
Ақ тұлпарлар алтын жал,
Сендерге алғыс,
Күзден жазға қайтыңдар.
Ақ мекенге біздер үшін жаралған,
Азаматқа арнап сәлем айтыңдар!

Петропавловск – Алматы
Октябрь 1967

---