Жеңістің философиясы

Майданда қайтыс болған жалғыз ағам —
Әбдікәрім Қайырбекұлы Сәрсембаевқа

1
Есімде — бес өріп сөз — соғыс атты,
Ұмытпан ес аманда со бір шақты.
Барым мен бақытымды бала күнгі
Жұлып ап,
жалғыз сәтте қан қақсатты.
Жібек жал құлыншақ ем шапқылаған,
Көсіліп көз алдымда жатты далам.
Ақ аспан «а» дегенше қап-қара боп,
Тал түсте нажағайын атты маған.
Мен жаттым мерт боп дала омырауында
Үзіліп түсті жерге қоңырауым да,
Естілді анам даусы тым алыстан
Өрт шалған бір ойпаттың қойнауында.
Үйірім,
қайда менің жолдастарым?
Мен неге сендерменен жалғаспадым?—
Қос сұрақ қос шырақта қалды қатып,
Білмедім қан басқанын,
шақ басқанын.
Барғанда дауыл айдап жар басына,
Болмады тұяқ тірегі қалмасыма,
Ат болып шыға келдім жас құлыншақ
Жегілген ауыр тұрмыс арбасына.

2
Есімде бес әріп сөз — жеңіс деген.
У бар ма сол сөз үшін мен ішпеген.
Қан бар ма сол сөз үшін тегіспеген! —
Жас бар ма сол сөз үшін төгіспеген!
Айқайы қуаныштың кеуде жарып,
Қалып ек сол айқайдан естен танып,
Үстінде туған жердің аунай бердік.
Жараны жапырақпен жауып, таңып.
Аңқыған темір исі, түтін дәмі,—
Тоғысты нанның исі, сүттің дәмі.
Тоғысты көктем исі, жаздың лебі
Адамның «жеңіс» деген шықты да әні.
Адамның «жеңіс» деген күйі дарып
Күн нұрын бізге текті жиып алып,
Боз қырда шапқылады аман ұрпақ
Әкенің пилоткасын киіп алып.
Әсем жыл шыға келді арада аттап.
Оралды басымызға махаббат, бақ.
Әр үйде туып жатты сәби өмір —
Есімі «Жеңіс» деген бала қаптап.

3
Отыз жыл қанды майдан жол баспадық,
Отыз жыл ортақ бақыт қолға ұстадық,
Жеңістің дәл өзіндей құдіретті
«Жеңістер» отыр кәзір ел басқарып.
Ойласаң, бойласаң бір пәлсапаға,
Айналар деген осы сан сапаға,
Жеңістің ұрпақтары кетеді әлі
Қажымай қанша буын, қанша атаға.
Жеткенше ақ жолына ағалықтың,
Қаншама қайғыны ұқтым, наланы ұқтым,
Бас жағын жастық шақтың бейнет жұтып,
Көйлегі отқа кетті балалықтың.
Жасырман жараланғыш мінезімді,
Жоғалтқам жалғыз аға — бір кезімді,
Балама: «сен, ағама ұқсайсың!» - деп,
Мәз қылам, жұбатамын және өзімді.
Қой, көңіл! Ұшшы биік қайта самғап.
Жеңістің үлесі бар менен алмақ.
Сол еді аман еткен, ақын еткен
Жүрсін — деп, атымды атап өлең арнап.

---