Өлең, жыр, ақындар

Халық жазушысы

  • 23.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1960
Туған дала, кішілік ет, бұл тұста,
Жасыңды ұмыт, үлкендікті айтыспа,
Жазық, жомарт жалпақ алақаныңмен
Алшы қолын, ақын келді алпысқа!
Ол өлеңге қаққан кезде қанатын,
Республика жаңа туған болатын.
Жасы да өзі, кәрісі де өзі еді,
Ол бастады, кәзір жұрттың бәрі ақын.
Өскен бала өлең қуып, қой бағып,
Көрді ме екен ол бір шақта ойланып.
Әр он жылда тұрады деп өмірі
Республика тойымен бір тойланып.
Бұдан артық бақытты ешкім білмеген,
Адамы жоқ абройын күндеген.
Өйткені ол бақыт үйін тігісті,
Сынап-мінеп, сығаламай іргеден.
Ол санамас, мен де еңбегін санаман,
Біледі өзі бағалайтын елі аман.
Сәбит десе жалт қарамас жан бар ма
Еңкейген карт, еңбектеген баладан.
Оған арнап жырын жазған сан ақын,
Мақтау емес ат салысып қалатын.
Ол баланың әкеге айтқан алғысы
Тау қияға қақтырды деп қанатын. 
Бізді баулып әр күні мен әр кеші,
Біз өскенде, өсіп оның өркеші
Ортамызда мархабатын бөлісіп,
Отыр қазақ өлеңінің әкесі.
Өзен сия, орман оның қаламы,
Тау орындық, аспан — қиял алаңы.
Отыр халық жазушысы Мұқанов
Дастан етіп жазып байтақ даланы!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күйші

  • 0
  • 1

Шәміл деген бір бала.
Келді-дағы килікті.
Кездескені сол ғана,
Кеудемізге күй бітті.

Толық

Оңаша ойлар

  • 0
  • 0

Көп болды қалам сырласпай,
Ақындық құрмай өлді-ау күн.
Көкірегімнен жыр қашпай,
Ішімде бірақ ояумын.

Толық

Тайырды тағы да еске алу

  • 0
  • 0

Қойылды бір ат көшеге,
Шықты бір өлең кеше де, –
Осының бәрі –
«Бұл қалай?» - деген сұрақтың

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер