Өлең, жыр, ақындар

Қара торғай

  • 25.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1741
(Гүлсімге)

Кеудеңе біткен тынысты,
Үн етіп қана жасаған.
Өңшең бір сыңғыр күмісті,
Көмейді берген кім саған?
Ән сені, әлде, әнді сен
Жараттың ба екен — кім білсін,
Көзінде нұрың сол әсем,
Талантың ба екен, кім білсін!
Тап-таза құстың мінезі —
Көкте бір сайрар тұңғиық
Әмірші сондай бір өзің,
Әніңмен тұрсың тым биік.
Тап-таза құстың белгісі —
Басына қонар шынардың.
Алакөл үсті, ел іші
Сайратады екен сені әр күн.
«Туған жер қара торғайы,—
Деп еді сені бір аға,—
Аспаны, орман, тоғайы
Алатын әннен сыбаға!».
Болысып жүрсің әрдайым
Еліңнен алған бұл баға.
Жұлдызды болғай маңдайың,
Әнменен егіз бір бала!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мыс салт атты

  • 0
  • 0

Жер шауып, болмайтындай бұл түгесіп,
Атының омырауы бұлтты кесіп,
Сан озып ғасыр бұдан, бұл ғасырдан
Кетсе де, төзу білмей тұр сіресіп.

Толық

Тайырды тағы да еске алу

  • 0
  • 0

Қойылды бір ат көшеге,
Шықты бір өлең кеше де, –
Осының бәрі –
«Бұл қалай?» - деген сұрақтың

Толық

Үшарал

  • 0
  • 0

Тасып кеп таудан түскен тек,
Тасырда-тұсыр тасты айдап.
Алакөлді аңсап үш Тентек,
Ағалап барып бас қоймақ.

Толық

Қарап көріңіз