Өтірік хикаясы

Шынкөйдің шырайы артықшамнан-дағы,
Жүзі кір жалғаншының шаңнан дағы.
Ту ұстап туралардың топ бастауы,
Ататын анық бектер таңнан-дағы.
Ұяты өтіріктің өте күшті,
Күллият күнә болар заңнан-дағы.
Болмаңдар өтірікке онда үйір,
Күтін боп, қуғын көрген аңнан-дағы.
Білгенге бұл сөзімнің мазасы артық,
Қант қосып сүтке илеген наннан-дағы.
Болатын бұған дәлел бұрынғыдан,
Тымсал айт, Түреке, енді қамдан-дағы.
Бір жігіт Пайғамбардың алып қолын:
– Пейіштен бар ма, – деген, – маған орын?
Әдетім арақ ішіп, зына қылып,
Айтамын өтірікті неше порым.
Пайғамбар:– өтірікті,– деді,– қойсаң,
Шайтанның шын сөз сөйлеп, көзін ойсаң.
Күнәңнің кешіріліп барлығы да,
Боларсың бәрінен де халықтан бойшаң.
Іше бер зияны жоқ арағыңды,
Ойнап-күл тауып сұлу қарағыңды.
Қалайда қылып тауба өтіріктен,
Ойдағы өсір алма – дарағыңды.
– Өйдесең өтіріктен, – деді, – бездім,
Өзіңсің ұқшасында алтын тездің.
Атымды еркек деген өшіртермін,
Ізінен шыға алмасам осы сөздің!
Айтпасқа өтірікті алысып қол,
Сөз айтып сендірерлік бірнеше жол.
"Тілектес талабыма бол, тақсыр!" – деп,
Кідірмей кете берді шықты да ол.
Арақты былай барып болды ішпек,
Қай кезде үйренген іс ойға түспек.
Шын айтсам сексен дүре ұрады-ау деп,
Бармағын біраз заман тұрды тістеп.
Жасырсам жалған айтқан болам жәна,
Ұмытып уағдамды қылған мана.
Болмас деп бұл әдеттен басын тартып,
Қайткенмен көңіліне кірді сана.
Бір қызға онан кейін көзі түсті,
Ететін ол да болды ойдағы істі.
Мұны етсем саңсар болып өлермін деп,
Жанына жолау түгіл, зәресі ұшты.
Үзірін осылайша айтып қызға,
– Жолына жамандықтың, – деді, – қызба.
Көп енді екеумізді көре қойса,
Қазыға алып барып қақтар тұзға.
Қарағым, қаш үйіңе, – деді, – шапшаң,
Отырып ойдан қалмас ұят тапсаң.
Өткеннің айыбы жоқ деп айтқаны бар,
Ашылған етегіңді өзің жапсаң.
Қысқасы, үш әдеттің бәрін қойды,
Жан бар ма пайғамбардай өте ойлы.
Атақты әулиенің бірі болып,
Халыққа ашық қай кезде де тұрды қойны.
Саттар Хақ сақауатты ұлық сұлтан,
Иілсе есіркейтін ердің мойны.
Асылында, аулақ жүрген өтіріктен,
Ұяттың сатпағынан сақтар бойды.
Сенімді сөзің сыртқа бола қойса,
Қыл да тур қуаныш қып күнде тойды.
"Өтірік — күнәлардың анасы" анық,
Алған кем, айтып жалған, абыройды.
Ойлаңдар ұятыңды ол күндегі,
Тірілік түс сияқты, я бала ойыны.
Кетпестей кеуіліңе көрме өзіңді,
Бұл жәһән барша ерлердің басын жойды.
Сол ісін саған да етер, сақтан бұрын,
Шаптырмай шартарапқа ақыл ойды.
Риза бол үлкен-кіші, үй егесі,
Бағулы бұл сияқты бағлан сойды.

---