Өлең, жыр, ақындар

Аяз – жеңгем

  • 30.05.2019
  • 0
  • 0
  • 5315
Аяз, аяз!
Бозарды бет шымырлап,
үлпек қарда ізім қалды қыбырлап.
Қыс келгенін, мұз басқанын даланы,
суық жел тұр құлағыма сыбырлап.
«Бұрынғыдай иығыңды керме!» – деп,
өн бойыма ызғар шықты өрмелеп:
кешке жақын жанай өтіп көрме деп,
боз қырау тұр қыз әйнегін перделеп. .
Аяз-жеңгем қориды сол қызды анық,
Өзім түгіл
Көзімнен құр қызғанып;
Күйеуі бар – ұмытқан ғой құдайды –
Құлағымды жазықсыз
Қызартқанша бұрайды...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Оқжетпес

  • 0
  • 0

Шын биікке немене —
шаншылып-ақ кеткен тік.
Біреу-міреу төбеме
шығып қояр деп қорқып.

Толық

Көршіміз бен «қабаған ит»

  • 0
  • 0

Иә, бұл төбет қой, көк төбет,
Мойнына көп салды шынжыр дақ.
Көрген жоқ өмірге ол өкпелеп,
Шынжыры тұрсын тек сыңғырлап!

Толық

Ақ қағаз туралы

  • 0
  • 0

Аспан нұры секілді алдымдағы ақ парақ.
Қайырайын қандай ой,
қандай сөзді қақпалап
алып келсем екен мен,

Толық

Қарап көріңіз