Өлең, жыр, ақындар

Ағарған Жайыққа...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2034
Ағарған Жайыққа
Қонды аспан ағала.
Анау не, қайық па,
Қарайған жағада –

Сұр бұлттан бөлінген
Көлеңке сықылды:
Жібек-су төгілген
Бір сүйіп құтылды.

Дір етіп ол тынды,
Тынып-ақ тосады.
Толқын мен толқынды
Кім айдап қосады?–

Әне олар келеді
Тыныштықты үркітіп.
Махаббат дегенді
Қос ескек тұр күтіп.

Қос ескек, өзі ем бе –
Жастықтың ауды есі.
Жылжыған өзенде
Кетті гүл сәулесі.

Ақты су, тасты қан
Өз сайын қуалап;
Жапырақ астынан
Шық-көздер сығалап,

Сыбдырын сырға ғып
Жел есті бір өкпек.
Қайықта – бір қалып,
Ойнайды жүрек тек.

Аз үміт – далбаса,
Менде ме, сенде ме?
Арманға толмаса
Кеуде де – кеуде ме!

Сол үміт қолдаса
Былай дер олар кеп:
«Екі ескек болмаса
Біз екеу болар ма ек!»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Топырақ

  • 0
  • 0

Сәби шыр етіп жерге түскенде —
түбі сол адамның қабірі қазылар
тұстың топырағы әйтеуір бір белгі
беруге тиіс.

Толық

Жұмсамаңдар, достарым, дәрігерге

  • 0
  • 0

Жұмсамаңдар, достарым, дәрігерге,
танысқанмын дәрінің бәрімен де.
Дала деген докторға көрінейін,
емделейін одан да барып елге.

Толық

Оңашада

  • 0
  • 0

Жалғызбын, кетті үй ысып,
Кеудемді ойлар кернейді.
Ақыл мен сезім сүйісіп
Жүрекке маза бермейді.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер