Өлең, жыр, ақындар

Ағарған Жайыққа...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1960
Ағарған Жайыққа
Қонды аспан ағала.
Анау не, қайық па,
Қарайған жағада –

Сұр бұлттан бөлінген
Көлеңке сықылды:
Жібек-су төгілген
Бір сүйіп құтылды.

Дір етіп ол тынды,
Тынып-ақ тосады.
Толқын мен толқынды
Кім айдап қосады?–

Әне олар келеді
Тыныштықты үркітіп.
Махаббат дегенді
Қос ескек тұр күтіп.

Қос ескек, өзі ем бе –
Жастықтың ауды есі.
Жылжыған өзенде
Кетті гүл сәулесі.

Ақты су, тасты қан
Өз сайын қуалап;
Жапырақ астынан
Шық-көздер сығалап,

Сыбдырын сырға ғып
Жел есті бір өкпек.
Қайықта – бір қалып,
Ойнайды жүрек тек.

Аз үміт – далбаса,
Менде ме, сенде ме?
Арманға толмаса
Кеуде де – кеуде ме!

Сол үміт қолдаса
Былай дер олар кеп:
«Екі ескек болмаса
Біз екеу болар ма ек!»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Темірқазық

  • 0
  • 0

Айсыз қара түндерге ат құлағын қақтырып
Тәуекелдің қолына тағдырымды лақтырып,
талай жорттым жолсызбен,
айдалада ақ тымық,

Толық

Тентек

  • 0
  • 0

Ал, сансыра, сары бұта,
Сары желмен сал ырғаң!
Көңілім, саған "сап!" деп ем —
садаға кет сабырдан.

Толық

Менің топырағым

  • 0
  • 0

Саған да керек топырақ,
Маған да керек топырақ,
топырақ керек басқаға,
тікен боп көктеу үшін де

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар