Өлең, жыр, ақындар

Қызыл сөз, неліктен сұйықсың...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1972
Қызыл сөз, неліктен сұйықсың,
Көзінен өткендей селдірдің.
Қара көз, неліктен тұйықсың,
Өзіңе кімдерді сендірдің?

Сен-дағы от беріп, сыз алдың
Жүректі мұздаққа шөгіріп;
Ақ жүздер, неліктен қызардың,
Кетті ме ұяттың тогі ұрып?

Көк аспан, неліктен бозардың,
Анау не, жұлдыз ба, көзің бе?
Күп-күрең гүлді де соғар күн,
Солар гүл, мұң салып сезімге.

Қара шаш, бурыл боп .. оның нең,
Мезгілдің топаны шайды ма?
Әлде бір қарайған көңілден
Ағарып кеп қонған қайғы ма?

Жо, жо, жоқ бұл емес, әрине,
Көп көңіл шаттыққа бұрады...
Ақ, қызыл, қара да... бәрі де
Өзінше салтанат құрады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұмсамаңдар, достарым, дәрігерге

  • 0
  • 0

Жұмсамаңдар, достарым, дәрігерге,
танысқанмын дәрінің бәрімен де.
Дала деген докторға көрінейін,
емделейін одан да барып елге.

Толық

Сезімдер ғажабы...

  • 0
  • 0

Сезімдер ғажабы
Қиялда құбылып;
Ашудың азабы
Алқымға тығылып.

Толық

Қане, достар, қимылдалық күн қызбай

  • 0
  • 0

Қане, достар, қимылдалық күн қызбай –
Тер шығады – жел соғады бір мұздай.
Мынау алқап өзінше бір аспан ғой,
Шөмелелер – жұлдыздай.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар