Мадақнама

Есімде жоқ,
Көктем бе еді, жаз ба еді,
Көңіл көкте,
Уайымның да аз демі,
Жұмыс уағы,
Шақырып ап бастығым,
Бір досыма
Мадақнама жаз деді!
Ойланбадым,
Көр-жер сөзді термекке,
Талаптандым,
Тәуір баға бермекке,
Елге елеулі,
Һәм қалаулы халқына,
Жақсы азамат,
Адал дедім еңбекке!
Қуанар деп,
Көңілімнің хошына,
Мадағымды
Оқып бердім досыма,
Деді маған,
Қарс жабылып қабағы:
- Бар мақтауың,
Сый-құрметің осы ма?!
Досым мұндай емес еді
Ұрысқақ,
Келістірді,
Тұздықтатып, бұрыштап,
Ойда-жоқта
Ұятты боп алдында,
Жазуға оны
Кірістім кеп дұрыстап!
«Азаматы
Алты Алаштың әйгілі,
Тұлпарлармен
Тайталасқан тай күні!»
Теңеуіме
Мұрынын бір шүйіріп:
- Жаттанды сөз!
Деп қарап тұр жай мұны!
– Байқаттың-ау,
Көңіліңнің салқынын,
Қажет емес,
Маған гәуһар, алтының,
Адамзаттың
Ақылманы емес пе ем,
Алаш маған,
Тарлау болар, жарқыным!»
«Орыны да,
Порымы да бөлекше,
Орда бұзып, қамал алған,
Керексе!»
«Қамал – самал...
Кім алмаған кезінде,
Демейсің бе,
Бәрінен де ерекше!
Күндейсің бе,
Пейілге әлде кедейсің,
Қалай ғана,
Басқалармен теңейсің,
Неге мені теңдесі жоқ,
Тарихта
Ең ғажайып,
Ең керемет демейсің?!
- Ең, ең деген жөн емес-ау,
Адамға,
Деп қалып ем,
Тас-талқан боп табанда:
-Көре алмайсың,
Айтуға да қимайсың,
Мендей адам,
Жоқ қой күллі ғаламда!
Қазақ үшін
Қымбат әр кез құрдасы,
Мадақ сөздің
Көрінген соң сұлбасы,
Теңеулерді
Төгіп-төгіп, түйдім кеп:
- Адамзаттың
Ардақты бір тұлғасы!
Досым тағы
Бір бәлені бастады,
Біраз жерге
Мені апарып тастады:
- Бірі деме...
Құдай берген ерекше,
Де, тең қылмай,
Данышпанды, патшаны!
Иттігіңді
Баяғыдан білгенмін,
Ұнамайтын,
Итиіп –ап жүргенің,
Мендей досты,
Мақтауға да жарамай,
Бұл да өзіңше
Балағымнан ілгенің!
Көпіршігі
Көкке ұшты да көпшіктің,
Кетті үзіліп
Нәзік қылы достықтың,
Көңілінің айнасында
Мен оның,
Андай, мұндай,
Сондай, сондай боп шықтым!
Жындандырып,
Оның асып-тасқаны,
Жазғанымды
Жыртып-жыртып тастадым:
- Сені құдай
Ерекшелеп жаратып,
Байғұс қылып
Қойып па екен басқаны?!
Бір қарадым,
Түгі шыққан түріне,
Кеттім шығып,
Көрместей боп түңіле,
Міне, сөйтіп,
Пәлен жылғы достықтың,
Мазақ емес,
Мадақ жетті түбіне!
Еске түсіп
Кейде таза дос шағым,
Қимасам да,
Қайтіп есік ашпадым,
Содан былай жан адамды
Тойларда,
Көбік сөзбен
Келмей қойды мақтағым!
Айтпа маған
Ойға, қырға желгенін,
Қара басы
Қандай қызық көргенін,
Әділ баға бергің келсе,
Адамға,
Елге сіңген еңбегін айт,
Еңбегін!

---