Өлең, жыр, ақындар

Қызыл сөз, неліктен сұйықсың...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1610
Қызыл сөз, неліктен сұйықсың,
Көзінен өткендей селдірдің.
Қара көз, неліктен тұйықсың,
Өзіңе кімдерді сендірдің?

Сен-дағы от беріп, сыз алдың
Жүректі мұздаққа шөгіріп;
Ақ жүздер, неліктен қызардың,
Кетті ме ұяттың тогі ұрып?

Көк аспан, неліктен бозардың,
Анау не, жұлдыз ба, көзің бе?
Күп-күрең гүлді де соғар күн,
Солар гүл, мұң салып сезімге.

Қара шаш, бурыл боп .. оның нең,
Мезгілдің топаны шайды ма?
Әлде бір қарайған көңілден
Ағарып кеп қонған қайғы ма?

Жо, жо, жоқ бұл емес, әрине,
Көп көңіл шаттыққа бұрады...
Ақ, қызыл, қара да... бәрі де
Өзінше салтанат құрады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қопарылып, қоймай ұрып қой-тасқа

  • 0
  • 0

Қопарылып, қоймай ұрып қой-тасқа,
ала толқын, ойқасташы, ойқаста.
Жон-арқамды жалбыратшы,
Қызыл күн,

Толық

Партия

  • 0
  • 0

Ал, партия, сенің күнің бұл туған,
Өз толқының өзенімде бұлқынған.
Сүйемін мен, сүйемін мен өзіңді
Адам үшін – алға ғана ұмтылған.

Толық

Ұйқым қайда, япыр-ау, ұйқым қайда

  • 0
  • 0

Ұйқым қайда, япыр-ау, ұйқым қайда,
ой сиқы жоқ ойдың да: қиқым, майда.
Кімге обал, мен кімге сый істедім,—
түсінбедім, темекімді иіскедім.

Толық

Қарап көріңіз