Өлең, жыр, ақындар

Қызыл сөз, неліктен сұйықсың...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1878
Қызыл сөз, неліктен сұйықсың,
Көзінен өткендей селдірдің.
Қара көз, неліктен тұйықсың,
Өзіңе кімдерді сендірдің?

Сен-дағы от беріп, сыз алдың
Жүректі мұздаққа шөгіріп;
Ақ жүздер, неліктен қызардың,
Кетті ме ұяттың тогі ұрып?

Көк аспан, неліктен бозардың,
Анау не, жұлдыз ба, көзің бе?
Күп-күрең гүлді де соғар күн,
Солар гүл, мұң салып сезімге.

Қара шаш, бурыл боп .. оның нең,
Мезгілдің топаны шайды ма?
Әлде бір қарайған көңілден
Ағарып кеп қонған қайғы ма?

Жо, жо, жоқ бұл емес, әрине,
Көп көңіл шаттыққа бұрады...
Ақ, қызыл, қара да... бәрі де
Өзінше салтанат құрады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Соқ, сағат! (1 басылым) цикл

  • 0
  • 0

Иегін тау сүйеп Жиекке
Үмітін тұр артып.
Тағы бір ғажайып түн өтті –
Тек қана үлгердім құмартып.

Толық

Қажыдым-ау күнбе-күн жұмыстан-ақ

  • 0
  • 0

Қажыдым-ау күнбе-күн жұмыстан-ақ,
Кісі емес,
мен бүгінде құмырсқа нақ.
Қыздар сыңғырлап күліп...

Толық

Түн. Тымырсық, тымық түн...

  • 0
  • 0

Түн. Тымырсық, тымық түн,
Сыбдырға – сырына құнықтым.
Шайқаған талдың жас бұтағын,
Самалын, самалын жұтамын.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар