Өлең, жыр, ақындар

Қызыл сөз, неліктен сұйықсың...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1784
Қызыл сөз, неліктен сұйықсың,
Көзінен өткендей селдірдің.
Қара көз, неліктен тұйықсың,
Өзіңе кімдерді сендірдің?

Сен-дағы от беріп, сыз алдың
Жүректі мұздаққа шөгіріп;
Ақ жүздер, неліктен қызардың,
Кетті ме ұяттың тогі ұрып?

Көк аспан, неліктен бозардың,
Анау не, жұлдыз ба, көзің бе?
Күп-күрең гүлді де соғар күн,
Солар гүл, мұң салып сезімге.

Қара шаш, бурыл боп .. оның нең,
Мезгілдің топаны шайды ма?
Әлде бір қарайған көңілден
Ағарып кеп қонған қайғы ма?

Жо, жо, жоқ бұл емес, әрине,
Көп көңіл шаттыққа бұрады...
Ақ, қызыл, қара да... бәрі де
Өзінше салтанат құрады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тентек

  • 0
  • 0

Ал, сансыра, сары бұта,
Сары желмен сал ырғаң!
Көңілім, саған "сап!" деп ем —
садаға кет сабырдан.

Толық

Бетіңе талай шимай жатып ап жүр

  • 0
  • 0

Бетіңе талай шимай жатып ап жүр,
Кей сөздің қызыл көзі шатынап жүр.
Шынымды жазайын деп арлылар жүр,
ақылды сөз жазам деп ақымақ жүр.

Толық

Таулар мен төбелер

  • 0
  • 0

Таулар тұр асқақ,
Осынау дала, мына алап
Тұрғанда аман талай тауларды туар-ақ.
О, титтей менің төбешіктерім, не керек,

Толық

Қарап көріңіз