Өлең, жыр, ақындар

Тамшы

  • 02.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1752
Құм – жалаңаш жатыр еді, обал-ақ:
Қарауытып дір-дір етті дөң, алап.
Тамшы, тамшы келеді әне домалап,
Көк бұлтының бар сезімін тонап ап.
Мөлдір тамшы қонды құмға секпіл боп,
Жұрт шу етті: секпіл, секпіл деп тілдеп.
Мөлдір еді, мөлдір еді тамшы бұл –
Кеудесінен шыққан үндей әншінің.
Енді қалай болды қоңыр, қарала –
Қарамашы, қарама!..
Көмейіне түйдек бұлттар тек келіп,
Көкжиек тұр үндей алмай кептеліп.
Ал, сол тамшы сәуле болып туды да…
Ақырында құмға сіңді – кетті өліп.
...Тамшы тапты Жерді – мәңгі мекенін,
Мезгіл-ана тербетеді мекені мен екеуін.
Өкінбес ед, білмейді ғой сол тамшы
Жердің-дағы тамшыға ұқсас екенін?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Нан

  • 0
  • 0

Түстің өзі енуші еді мазақ боп,
түсімде нан... өзі қалың, өзі аппақ
жүрді мені елесімен азаптап.
Көзімді ашсам таба наным тек әлгі

Толық

Сыбыр

  • 0
  • 0

Сыңсып иіп бұйра алқап, бір ырғалып
сыбырлады,
біз дағы сыбырладық —
жақын келші.

Толық

Жалғыз желкен жалтылдап...

  • 0
  • 0

Жапан түздің желін аңсап жан қызды, ал,
арман, үміт — бізді айдында алғызған.
Біз — флотпыз жекелерден құралған,
желкендерден:

Толық

Қарап көріңіз