Қоскүрең

(қыршын ақындар М.Отаралиев пен С.Әбуғалиевтың рухтарына)

Бойдағы ғажап намыспен,
Жырлары кабакта піскен.
Қоғамға «қолын шығарып»,
Арақты ары ақтар ішкен.
Болған ғой сондай адамдар.

Ұрғанда сойылы бастан,
Жендеттің тойымы қашқан.
Түрмелер құшағын жайып,
Зоналар қойынын ашқан.
Болған ғой сондай қоғамдар.

Тоймайтын мызғымас ардан
Тектіні тізгіге салған.
«Пахандар» палауын асап,
Әлсіз «қыз» қыла салған.
Болған ғой сондай замандар.

Ақындар жұмақты аңсамақ,
Шатасып қараптан-қарап.
Шырмалып Марат пен Сағат,
Ішкен ғой.., басқа не амал бар?..

---