Ғизатуллаға

Құшақтап гармоныңды, Ғизатулла,
Қалайша қалып қойдың жалғыз жолда.
Вологда қаласында адасыпсың,
Ауылға іздемесе, қайтсаңшы онда!..
Әлде сен кетесің бе бізбен бірге,
Бауырсың, емессің сен, бізге кірме,
Бәрібір барар жерің—майдан шегі,
Бір жұмыс—екі қолға, қашсаң—түрме.
Сен бізді жатырқама, гармонды ойна,
Башқұрттың әсем өнін түсірші ойға.
Ел едік Еділ, Жайық тел жайлаған,
Әніміз, жырымыз бір, оны да ойла.
Бүгінде бір айдауда жүрміз жосып,
Адасып қайтқан қаздай елден босып.
Барар жер мәлім емес алдағы өмір,
Кім білсін қандай азап отыр тосып.
Тек сенің, бізден — тымақ, бөркің басқа,
Оған да жол табамыз, әзір саспа,
Үстінде ұзын жолдың бізді таптың,
Қолды бер, Ғизатулла, айырылмасқа.

Вологда, 1916

---