Көркейгенде шөл дала

Көгінен төніп күн қақтап,
Бетінен сырғып жалап жел.
Қысында қызыл, жазда аптап,
Бырысып беті күйген жер.
Сазарған бетпақ шөлінде,
Қылтанақ бітпей өмірде,
Күйзеліп күйген күйікпен,
Түскендей қайғы салмағы,
Сирақтай шала үйткен,
Күйгендей күнге жарғағы.
Мәңгіге дала безеріп,
Жатушы еді беті кезеріп,
Ескеріп көзін жан салмай,
Із түспеген ел басып,
Тек шөл кезген құралай,
Сағымша жүйткіп белді асып,
Ода ұрттам су таппаған,
Тапса да тамшы татпаған.
Осы еді-ау? Бетпақ, өмірің,
Атыңнан құлақ түршіккен,
Барса - келмес өңірің,
Атанып ұзақ сыр бүккен.
Жатпайсың енді кезеріп,
Гүлдендің бүгін безеніп.
Толғанып терең сыр ұққан,
Жетіліп ғылым тіліне,
Еңбекке пісіп шыныққан,
Қайыспас өмір зіліне,
Көбеңе салды ер қолын,
Төсеуге төскей ел жолын,
Тыңда, тыңда Бетпақ шөл!
Тебірен енді меңіреу жөн.
Алабың толқын болды көл,
Балқыды жібіп жатқан тоң,
Уа, шіркін, ерлер еңбегі,
Өркендеп өскен бір дәурен,
Байлықты тауып шөлдегі,
Жапанға түскен күн сәулең.
Жайнатып жапан даланы,
Орнатып сәнді қаланы.
Өмірге тартқан арқаудай,
Төселді болат рельстер,
Ыстық боп Бетпақ арқамдай,
Жаңа өмір сенде өрістер.
Соны қоныс, соны жол,
Жасаған сені батыр қол.
Отқа күйген бауырдай,
Тырысқан бетің балбырап,
Миуаның өскен бауындай,
Желкілдеп далаң албырап,
Көремін әсем көркіңді,
Билейді шаттық еркімді.
Әсем қала, бай ауыл,
Туысқан халық бір бауыр.
Егін толқып даланда,
Өрісті керней мал өріп,
Өндіріс гулеп қалаңда,
Алабың киіп сән көрік,
Тырысқан бетің кезеріп,
Жайнаған бүгін безеніп,
Сол елімнің ішінде,
Сол гүлденген даламда,
Бетпақ жаңа пішінде!
Көрікті жаңа қалам да.

---