Өлең, жыр, ақындар

Эпилог

  • 13.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1322
Ол күндер жатыр алыс әлдеқайда,
Аққозы, көпес Садық, Нұрлан бай да
Жоғалған, із - тозы жоқ олар түгіл,
Талай жыл, талай жаңа туған ай да.
Қырқалап қилы заман жыл шұбырды,
Өзіне арман болған ауыр сырды,
Жеткізді бізге әкеліп өз аузынан
Абақ қарт заман кешкен асып қырды.
Кей кезде есіне алып Мариясын,
Абақ қарт алады іркіп көзден жасын,
Шіркін-ай, осы өмірді көрер ме еді,
Достықпен алуан ұлт тең қосқан басын.
Дейді ол - бүгін менде өлшеусіз бақ,
Өсірдім талай-талай бақытты ұрпақ.
Қарт десең қарқылдайды: - жаным жас қой,
Келді,- деп,- жаңа маған жасасар шақ.
Бізге айтқан ертедегі шал арманын,
Менің де ортақтасып еске алғаным.
Алдына жас оқушы тарттым кеңес,
Келешек толықтырар кем қалғанын.
Ел сүйген ерлік ісін ер өлер ме,
Қиямет ер еңбекке теңелер ме. Арқа,
Сыр, Алатауда айтады ертек,
Абақтың аңызы,- деп бүгінгі ел де.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Естен кетпес жер барақ

  • 0
  • 0

Тыста—тұман, барақта — бу,
Жылт етпейді күннің көзі.
Айнала — орман сыңсыған ну,
Өзгерген бе жердің жүзі?

Толық

Кел, ойнайық, кел, лау-лау

  • 0
  • 0

Сендер де алтау, біз де алтау,
Одақ боп костер басында,
Кел, ойналық, кел, лау - лау
Түнде лагер қасында.

Толық

Тың тұңғышы

  • 0
  • 0

Тың құнары жатты бұғып тереңде,
Дегендей - ақ "оңайлықпен берем бе?"
Қалың қыртыс, қау өсімдік қалқалап,
Дала барын қымтай берді тереңге.

Толық

Қарап көріңіз