Қара өлең

Қазақтың қара өлеңі құдіретім...
Мұқағали.

Сендей қызды көрген емес Хорасан,
Сендей қызды көрген емес Арасан.
Жеті тамұқ,
Сегіз жұмақ қақпасын
Қағар едім, егерде сен қаласаң.
Сендей қызды көрген емес, әрине,
Фирдоуси де, Сағди, Хафиз, Жәми де.
Сендей гөзәл болған емес ешқашан —
Жеті шайыр жырлап өткен фәниде.
Саған арнап мұсабба да жазбаймын,
Саған арнап мұхаддас та жазбаймын.
Соларсыз-ақ он сегіз мың ғаламның
Пендесінің жан-жүйесін қозғаймын!
Гәнжәуидің Ләйлісінен бөлексің,
Науаидың қайғысынан ерексің.
Демек, жерде теңдесі жоқ аруға
Өзге өлшем мен бөтен ырғақ керек шын!
Дедім-дағы шартарапқа шарқ ұрдым,
Шарқ ұрып ем, құны кетті парқымның.
Бұл қалай деп ой тоқтатсам ес жиып,
Қара өлеңін ұмытыппын халқымның.
Жастық Дәурен — жорға тайдай ырғалған,
Мені жырақ ап қашыпты бұл маңнан.
Кейін ұқтым, қасіретім екенін,
Қара өлеңнің қасиетінен құр қалған!
Айналайын, қасиеттім күй тілді,
Қайран, айым, ашқан таңғы ұйқымды! —
Қара өлеңді сүйіп енді өтермін,
Қара қыздай Сүйкімді әрі Сиқырлы!

---