Өлең, жыр, ақындар

Қиян даланың кер киіктері

  • 16.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1167
Самсатып далам өр-биіктерін,
Тұла бойымнан тер құйып менің —
Тұлпарға мініп қуғанмын талай
Қиян даланың кер киіктерін.
Көңілім жошып — мұңнан айығып,
Алтын алғандай құмнан айырып —
Таңы жарқылдап алқызыл жалын
Баратушы еді қырға жайылып.
Таматын көзге ғаламдағы арай,
Жанатын нұр боп жанарда жаңа ай.
Киіктің лаулап тірі толқыны
Ағатын еді аранға қарай.
Қанына нұрдың шыланды бетім,
Ұртымызда ылғи ұран жүретін.
Бабамызға ұқсап отырдық кейде,
Бұзбай пісіріп бұланның етін...
Шақты ұмыттырып налаға батқан—
Қанатын ақ бұлт — шағала қаққан.
Аңқылдай сөйлеп ақкөңіл аңшы,
От қандай еді — далада жаққан!..
Кім екен тартып несібін алған?
Бәз далам жатыр... есімі қалған,—
Кер киіктерін жоғалтып мәңгі,
Сұлулық өртін өшіріп алған.
Көшкенде тырна тізіліп қырдан,
Шақырып ұран қызынып тұрғам.
Етті емес — шөпті қаузайды әлсіз,
Аранның тісі мүжіліп тынған...
Зорға асты бері өр-биіктен Ай,
Кетермін қырды мен қиып қалай!..
Серілік көріп салт атпен қуған
Кешірші мені,
Кер киіктер-ай!..
Қасапханада — қазанаттары...
Зауыттың мойын созады оқпаны.
Шақырады арбап шаһарлар шамы —
Сықылды бейне тозақ оттары.
Ырсиды кенет аран — арадай,
Айлы аспан бейне қара моладай...
Иесіз қалған үрейлі қырдан
Қашып кеп бердім... қалаға қарай...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Марат мазарында

  • 0
  • 0

Сыпырғандай иықтан зілді затты,
Сытылғандай лақтырып қыл дұзақты,
Қара айдынның төсінде аққу самғап,
Қара аспанды қақ тіліп жұлдыз ақты.

Толық

Елестің жыры

  • 0
  • 0

Қыздай алған адалым,
Жадымнан сәт шықпайсың.
Бұзбай алған қамалым,
Сен мынаны ұққайсың:

Толық

Халық па сол да?..

  • 0
  • 0

Халық па сол да - соңында үні қалмаған!
Өз өркендерін өздері тірі жалмаған.
Салдақы сатқын сол болар, бабаның ділін,
Белінен тамған тамшыға сіңіре алмаған.

Толық

Қарап көріңіз