Өлең, жыр, ақындар

Гүл мен бұлбұл

  • 16.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1769
Құмыр бұлбұл гүлді жырлап бақтағы,
Көмекейін күміспенен қақтады.
Әнге айналды ғұншагүлдің — әппағы,
Гүл қауызы — ғашықтардың қақпаны.
Жұрт таң қалды балға малып бармағын. —
Айтты бұлбұл ақындардың арманын;
Мөлт тамшының сол қауызға бөленген
Нәзік гүлді майыстырған салмағын.
Қайыл қалып: неткен жыр, — деп, — неткен үн! —
Күллі маңай мақтау айтты теп - тегін.
Бірақ бұлбұл білмеп еді,
Сол гүлге
Бір төбеттің түнде сарып кеткенін ...

1987 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алтын айдар ақ тауық

  • 0
  • 0

Он сан ғажап өтіп жатыр көгімнен,
Озса уақыт,
Оған қандай айла бар?! —
Ай-балапан кеше ғана көрінген,

Толық

Сөну

  • 0
  • 0

"Шырақтай жанған жүрегім, —
Нұр шашам маңға—шашам жыр.
Мен, мен!.." — деп алыс кеткен сол—
Досымның нағыз бірі еді...

Толық

Күзгі түн көріністері

  • 0
  • 0

Көтерілген қамырдай
Дөң — бұрын да ойшыл-ды.
Қаңқа-қаңқа адырды-ай —
Қасқыр тартқан қой сынды.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар