Өлең, жыр, ақындар

Гүл мен бұлбұл

  • 16.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2077
Құмыр бұлбұл гүлді жырлап бақтағы,
Көмекейін күміспенен қақтады.
Әнге айналды ғұншагүлдің — әппағы,
Гүл қауызы — ғашықтардың қақпаны.
Жұрт таң қалды балға малып бармағын. —
Айтты бұлбұл ақындардың арманын;
Мөлт тамшының сол қауызға бөленген
Нәзік гүлді майыстырған салмағын.
Қайыл қалып: неткен жыр, — деп, — неткен үн! —
Күллі маңай мақтау айтты теп - тегін.
Бірақ бұлбұл білмеп еді,
Сол гүлге
Бір төбеттің түнде сарып кеткенін ...

1987 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таң қауызын жарғанда

  • 0
  • 0

Көз көгермей жүрсем де, сөзге де ермей,
Сүре алмадым ғұмырды өзгелердей.
Айды арылтып тастаппын, жыл жеңілтіп,
Тейім жұмсақ болса да тезге көнбей.

Толық

Т. Айбергенов рухымен сырласу

  • 0
  • 0

Ойы — өзен,
арманы—шың,
қиялы — құм,
Әлемге сан ұшқынын құяды күн.

Толық

Тағы бір хикая

  • 0
  • 0

Түн күркіреп, жалт ойнап тұр аспанда,
Есірік жел емінеді жас талға.
Ойналғандай түрлі-түсті музыка —
Бүкіл ғалам бір әуенге басқанда.

Толық

Қарап көріңіз