Бозбала шақ балладасы

Бұлт марқаны іреп көктің пышағы,
Марқа жүні қылау болып ұшады.
Тау қойнауы. Ескі қыстау. Үлкендер
Алыстағы тойға кеткен, мысалы.
Бір бойжеткен.
Қалған екі-үш жүгермек.
Шыққан жан боп жылқы үйірін түгендеп,
Сам жамырай сен де жеттің қыстауға,
Көкмойнақты асығыстау шідерлеп.
Сынықсыған қасы болып ай қыздың
Бұлтқа кірсе дірілдейді бой қызғын.
"Қонба" деген сөзді қамап алқымға,
Сұңқылдаған шығады үні байғыздың.
Малды жайлап, бекіткесін қораны,
Үйге кіріп шам жағады ол әлі.
Домбыраның баппен сипап бауырын,
Төр жақта еппен ыңырсиды қонағы.
Шай жасалып, шыны аяқтың сыңғырын,
Күлкі көмсе, таптың суын құрбының.
Жүгермектер қызғанғаннан апасын,
Шымшып қалып жылатады бір-бірін.
Кеткен шеше, деп: "Апаңның ісін бақ",
Бірін-бірі жатып біраз қысымға ап,
Көз сорасы кірпіктерін желімдеп,
Кетеді ұйықтап танаулары пысылдап.
Шам шишасы сары уызды жұмыртқа,
Сияқтанса, сілекейің шұбыртпа.
Жалғыз қыстау. Байғыз үні. Жалғыз қыз.
Бір құпия сыр құяды ымыртқа.
Сөз сетінеп, тамырда қан лыпылдап,
Шамша шалқып кетеді әбден құтыңды ап.
"Асығыңдар" деп тілдері салақтап,
Пеш үстінде сағат тұрар шықылдап.
Естен шығып қаңтарулы атың да,
Ұмытасың жем салуды ақырға.
Кітаптарын әкеледі қыз сосын,
Кітаптары — кіл ғашықтық хақында.
Еппен ұстап сол кітапты Құранша,
Үңілесің, жүрек тылсым жыр аңсап.
Жаныңа кеп қыз да үңіле бергенде,
Қара бұрым шақпап па еді жыланша?!
Демі шарпып, жатқанда ол да етпеттеп,
Өзіңді-өзің ұстай алмай "тек, тек", — деп,
Шам білтесі қоңыраудың тілі боп,
Шишаны ұрып, сыңғыр қағып кетпеп пе еді?!
Содан соң ба?
Айта алмаспын мұны мен,
Сыртқа шықпас құлыптаулы сырым ең.
...Тау қойнауы.
Жалғыз үйде, бауырым,
Жалғыз қызға жолықпап па ең шынымен!?
Сен де он бесте.
Қыз да соңда он бесте,
Есейгесін оралмай ма енді еске?
Жырдың шамын жаққан алғаш жанына,
Барлық ақын қарыз шығар сол кешке!..
Оңашада, бір құпия ымыртта,
Отырғанда жұлдыз жұтып, түн ұрттап,
Балапан жыр қоңырау боп сыңғырлап,
Шайқалмай ма, жүрек деген жұмыртқа?!
...Бір қарап ап ұйқыдағы үш ұлға,
Сыртқа шықсаң таңның талмау тұсында
Аспан шамның шишасы боп тұрмап па еді,
Ай сыңғырлап білте-бұлттың ұшында...

---