Өлең, жыр, ақындар

Қара ағаш

  • 20.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1888
Мынау — бала шағым өткен тау еді,
Тау әуені қылды тағы шала мас.
Жан сырласым тірі екен ғой! — әуелі
Қара ағашқа сәлем бермеу жарамас.
Айналайын, табыстырған тағдырдан,
Сол күйінде тұр табиғат мұрасы.
Талай менің мейірімді қандырған,
Тартылған тек түбіндегі тұмасы...
Мауық басып зауықтасып алайын,
Аласұрмай сәл сабыр ет, тұз желі.
Қара ағаштың айғыздапты-ау самайын —
Ақпандар мен Шілделердің іздері...
Қара ағаштың құс таңдайлы парағы
Ғұмырымның қойыпты әнін өрнектеп.
Сезімімнің Нұрдан да Өткір Жанары
Жапырақтан Жазуларды терді ептеп.
Оқып едім әлгі Тылсым Жазуды —
Тасты жарған талайымды таныдым.
Сипап көрсем дініндегі әжімді,
Бұлқынды-ай кеп тереңдегі тамырым.
Қадалып кеп тұрдым біраз бадалып,
Парақтардан көп елесті аршып ап.
Қара ағаштың бұтағынан — қарамық
Қара тасқа жатты тырс-тырс тамшылап...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жайық

  • 0
  • 0

Ақ Жайық - ақ көйлектей ілгегі жоқ,
Көп шалған бір жағын оқ, бір жеңін от.
Айналып төбесінен кете алмаймын,
Сәуірде көшкен бұлттың дүрмегі боп.

Толық

Сырттан иттің жыры

  • 0
  • 0

Мен деген Сырттан — итпін кәдімгі,
Атымда әуез жоқ онша.
Құйқа құсатып үйттім жанымды,
Қотаннан бір қой жоғалса.

Толық

Түнгі қиял

  • 0
  • 0

Иелік етіп тұрғанда қара түн даламда,
Қап-қара сұлулық жайғанда қанатын ғаламға,
Сапарға шықса боз атпен бозбала-ғашық,
Тыныштық даусын шу дүние жаңа тыңдағанда.

Толық

Қарап көріңіз