Ағаштар жыры
- 0
- 1
Күннің нұры төгілмеген түс қалмай,
Қыс қыңсылап жылап кетті мыстандай.
Ағаштардың тілі шығып әп - сәтте,
Сайрап берді жапырақтар құс таңдай.
Күннің нұры төгілмеген түс қалмай,
Қыс қыңсылап жылап кетті мыстандай.
Ағаштардың тілі шығып әп - сәтте,
Сайрап берді жапырақтар құс таңдай.
Көзіңнің күн тамады шарасынан,
Сөзіңнің қан тамады жарасынан.
Сау шыққан аздың бірі сенсің, апа,
Қаптаған өлекселер арасынан.
Тіршіліктің қаңқасы - арбасы ұлып,
Келеді алға сүйрелеп далбаса үміт.
Далбаса үміт талақ қып кеткен күні,
Өліп жатыр ерлерім дарға асылып.
нурасыл исенбай
мангистау кушти олен екен