Жер
- 0
- 0
Жұмыр жер десе, Түнектің сібірлер таңы,
Жұмыр жер десе, Жүрек-тіл күбірлер тағы.
Ол болса мәңгі жолымен маңып барады,
Күні мен түні алмасқан, іңір мен таңы.
Ереуіл күнді еске алдық,
Қоңыр да салқын төске алдық.
Көз жазып қалды көшімнен —
Кезеңнен мені тосқан жұт.
Ойы — өзен,
арманы—шың,
қиялы — құм,
Әлемге сан ұшқынын құяды күн.
нурасыл исенбай
мангистау кушти олен екен