Кім дейміз?
- 0
- 0
Самалының лебінен аққан нұр,
Көшелерін жасыл-желек жапқан кіл.
Он қалаға татитұғын бір қала,
Сарыарқадан соққан кім?
Әже
(Өтеген әулетінің отанасы болған Жиде Бимағамбетқызының әруағына)Жүрегiмде сен жүрсiң,
Жалын әже, өр әже.
«Баласы ғой кемпiрдiң», –
Деген үлкен дәреже.
Құшағың нұр әкелдi,
Емiренсең маған көп.
Сенiң балаң – әкемдi,
Атап кеттiм «ағам», – деп.
Кернеп шаттық санамды,
Еркiн өсiп еркелеп.
Сенiң келiнiң – анамды,
Атап кеттiм «жеңге», – деп.
Анам деуге келiсем,
Өсiрдiң қол тигiзбей.
Балам дедiң менi сен,
Басқа адамға сүйгiзбей.
Өттi уақыт, сан жылдар...
Түссең еске кейде сен.
Мен әкеммен қалжыңдап,
Құрдастарша сөйлесем.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Самғадым көкке өзіңде түлеп
- 0
- 0
Бақытты тартып алар қиядағы,
Асыл арман кеудеме ұялады.
Менің орным – мұнайлы мұнаралар,
Менің орным – театр, би алаңы.
Өмір заңын түсінем
- 0
- 0
Өмір заңын түсінем,
Тіршілікке ілесіп.
Улы газдар ішінен,
Келе жатыр гүл өсіп,
Өте жақсы
Жақсы