Құламаған ту туралы толғау
- 0
- 0
Желтоқсанның 10-ы еді.
Аспан ашық көк сеңгір,
Шаттыққа жүрек толы еді:
«Арманның сырын төксем бір»,
Әже
(Өтеген әулетінің отанасы болған Жиде Бимағамбетқызының әруағына)Жүрегiмде сен жүрсiң,
Жалын әже, өр әже.
«Баласы ғой кемпiрдiң», –
Деген үлкен дәреже.
Құшағың нұр әкелдi,
Емiренсең маған көп.
Сенiң балаң – әкемдi,
Атап кеттiм «ағам», – деп.
Кернеп шаттық санамды,
Еркiн өсiп еркелеп.
Сенiң келiнiң – анамды,
Атап кеттiм «жеңге», – деп.
Анам деуге келiсем,
Өсiрдiң қол тигiзбей.
Балам дедiң менi сен,
Басқа адамға сүйгiзбей.
Өттi уақыт, сан жылдар...
Түссең еске кейде сен.
Мен әкеммен қалжыңдап,
Құрдастарша сөйлесем.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Ынтызар отым едің
- 0
- 0
Ынтызар отым едің,
Таңым бар қозасына әлі суы құйылмағанына.
Бөтенсің. Өкінемін,
Сенің бал-шырыныңның өзіме бұйырмағынына.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Нұрсая
Мұқағали мақатаев өлеңді рі -
Толғанай
Өте пайдалы -
Алма
Керемет
Өте жақсы
Жақсы