Өлең, жыр, ақындар

Көйлек хикаясы

  • 19.07.2019
  • 0
  • 0
  • 8032
Арман таңнан заулайды,
Тайбурылдан аумайды.
Төбешіктен қарғиды,
Көк шалғынға аунайды.
Ала өкпе боп ес кетіп,
Етек, жеңі бос кетіп,
Арман үйге алқынып,
Оралады кештетіп.
Әппақ көйлек көк болған,
Көп түймелер жоқ болған.
Шынтақтары сырылып,
Шашына шаң, шөп қонған.
Бірден бәрін байқаймыз,
Байқап, басты шайқаймыз.
Болған жайды айтады
Ақырындап, айқайсыз:
– Қуып едім көбелек,
Бөгет болды бөгелек.
Іліп кетті ербеңдеп,
Етегімді ебелек.
– Ал, көйлегің неге көк?
– Көк болған соң керемет.
Жарасып тұр емес пе?
Әппақ болып не керек?
Қысылмайды, күлмейді,
Бояғаным бұл», – дейді.
Анасының күнде оны
Жуатынын білмейді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Талғарға сәлем

  • 0
  • 0

Сәлем бердік сәнді қала Талғарға,
Абзал ана, ақсақалды шалдарға.
«Тамашаның» тарландары талайдан
Ынтық еді осындағы жандарға.

Толық

Жадыратып жанымды...

  • 0
  • 0

Жадыратып жанымды сазы алыстан,
Көлдеріңнен көңілді қаз әні ұшқан,
Өркен жайған, өскелең, өмірлі елім,
Қадірменді, кең дарқан Қазақстан.

Толық

Ризамын барға

  • 0
  • 0

О, Алла, Алла,
Ризамын барға.
Ақырындап, жайлап
Жылжыта бер алға.

Толық

Қарап көріңіз