Өлең, жыр, ақындар

Көйлек хикаясы

  • 19.07.2019
  • 0
  • 0
  • 7591
Арман таңнан заулайды,
Тайбурылдан аумайды.
Төбешіктен қарғиды,
Көк шалғынға аунайды.
Ала өкпе боп ес кетіп,
Етек, жеңі бос кетіп,
Арман үйге алқынып,
Оралады кештетіп.
Әппақ көйлек көк болған,
Көп түймелер жоқ болған.
Шынтақтары сырылып,
Шашына шаң, шөп қонған.
Бірден бәрін байқаймыз,
Байқап, басты шайқаймыз.
Болған жайды айтады
Ақырындап, айқайсыз:
– Қуып едім көбелек,
Бөгет болды бөгелек.
Іліп кетті ербеңдеп,
Етегімді ебелек.
– Ал, көйлегің неге көк?
– Көк болған соң керемет.
Жарасып тұр емес пе?
Әппақ болып не керек?
Қысылмайды, күлмейді,
Бояғаным бұл», – дейді.
Анасының күнде оны
Жуатынын білмейді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақтың оты сөнбейді

  • 0
  • 0

Қастандықты өмірде көріп келем,
Көріп келем, бағасын беріп келем.
Адамдығы жоқ жандар адалдықты
Арсыздықпен ұрып жүр бөрікпенен.

Толық

Қанағат

  • 0
  • 0

О, жамағат, жамағат,
Адамға керек қанағат.
Ең алдымен өмірге
Келгеніңе қанағат.

Толық

Ауырады жүрек

  • 0
  • 0

Ауырады жүрек болған соң жүрек,
Кеудеге келіп қонған соң жүрек.
Ақылды қанша болса да адам,
Жүрексіз қалса, соншама надан.

Толық

Қарап көріңіз