Өлең, жыр, ақындар

Көкек

  • 22.07.2019
  • 0
  • 0
  • 1352
Көктем күні болғанда,
Құстар келіп жырлайды
Бұлбұл сайрап орманда,
Бар табиғат тыңдайды.
Көкек сонда «көкектеп»,
Сұңқылдауын қоймайды.
Көктем күнін жетектеп,
Жеткіздім деп ойлайды.
Басқа құстар ұя сап,
Жұмыртқалап жатқанда,
Өз міндетін жия сап,
Басады ол мақтанға.
Талдан-талға секектеп,
Бар дауысын соза тым:
«Кө-кек, кө-кек, кө-кек!» –
Шақырады өз атын.
Жұмыртқасын апарып,
Өзге ұяға салады.
Қатыгез құс атанып,
Баспанасыз қалады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ескерткіш

  • 0
  • 0

Өмірді өлшеп Алла бөле білген,
Өлген ол, өлесің сен, өлемін мен.
Тұрғызсам деп келемін күмбезімді,
Өмірлік өлмейтұғын өлеңіммен.

Толық

Арман қыз

  • 0
  • 0

Көріп едім бір қызды,
Алтын айдай нұр жүзді,
Ғайып болды.
Өкінемін өзім де,

Толық

Бақыт іздеген бала

  • 0
  • 1

Ерте, ерте, ерте екен,
Ешкі жүні бөрте екен.
Ұлы бопты бір байдың,
Жұрттан асқан ерке екен.

Толық

Қарап көріңіз