Бір уыс дән

Тұра қап егін шетінде
Қолыма алдым бір сабақ,
Ып-ыстық сәуле бетінде
Толысқан екен күн санап.
Уысқа салып уқалап,
Ұшырдым үрлеп қауызын.
Оқуға бетін бір парақ
Алтын дән атты аңыздың.
Мөлдіреп сары моншақтай
Қолымда қалып от табы,
Алақан сайын босатпай,
Сырғанап болып тоқтады.
Үңіліп, көзімді ала алмай,
Ынтыға тұрдым иіскеп,
Сағынтып соққан самалдай
Тарайды тәтті иіс кеп.
Бейнеттен туған ақ перзент
Зейнеттің аты осы ма ед?!
Алтын дән бойын тұр кернеп
Адамнан жұққан қасиет.
Табиғат әмір істемек,
Сипат пен сипат алмасып.
Өтеміз солай біз, демек,
Туған жерменен жалғасып.
Өтеміз, солай, күні-түні
Өсудің заңын алға ұстап,
Төгілсе, қайта өнетін
Бір уыс сонау дәнге ұқсап.

---