Өлең, жыр, ақындар

Ерте оянған ара

  • 29.07.2019
  • 0
  • 0
  • 1059
Қарға оранып, құрсанып дала жатыр,
Күн жылынбас қаңтарда,
Қара да тұр.
Қос қабатты терезе тесігінен
Шыға келді оянып ара батыр.
Үйдің іші тең бе еді даламенен?
Жан-жағына тұрды ол қарап ерен.
Серігі жоқ қасында, гүл бағы жоқ,
Қоректенбек бұл жерде ара немен?
Көктем бе деп үй ішін шолып та алды,
Ары-бері қанатын керіп те алды.
Көріп еді қомданып, ұша алмады,
Үш күннен соң сол ара өліп қалды.
Асықпаса, көктем де келмес пе еді?
Келмес пе еді –
Гүлден нәр термес пе еді?
Кім біледі,
Басқаға балын беріп,
Өкінішсіз содан соң өлмес пе еді?
Түсінбедім осы бір оянысты,
Санамда бір сезікті ой алысты:
Таппаса ер елінен таянышты,
Өліміндей араның аянышты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табиғат пен көз

  • 0
  • 0

Табиғат бір тұрған еді құлпырып:
Көкті тіреп таулары,
Жайқатылып баулары,
Бел-белесте гүл тұнып.

Толық

Шортан мен мысық

  • 0
  • 0

Етікшілер нан пісірсе – обал-ды,
Наубай етік тігер болса – не қалды?
Онда іс оңбас бір рет,
Байқалған жай жүз рет.

Толық

Күнім боп тудың

  • 0
  • 0

Күнім боп тудың,
Күлімдеп тұрдың,
Өртеді мені от лебің.
Нұрым боп шалқып,

Толық

Қарап көріңіз