Өлең, жыр, ақындар

Жыр жазады ақындар жиып есін

  • 05.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1044
Жыр жазады ақындар жиып есін,
Жиып есін, селтеңнен тыйып өзін.
Жанұялы болған соң – кең ұялы,
Қара қамыт мойынға киінесің.
Ақын деген, әрине, биік есім,
Бірақ, оттың басында иілесің.
Қатын менен балаңды аш қалдырып,
Ренжіткің келмейді үй иесін.
Сондықтан да кейбір сәт күйінесің,
Шабытыңды шақырып, шүйілесің.
Бұрқыратып жазасың, шырқыратып,
Өлең мейлі иісін, иімесін.
Алатұғын осы ма сый-үлесім?
Жинағымды ұсынам жиі несін?
Болмаса, аға, жақсы жыр жазбаймын ба,
Аңсап-аңсап оқитын сүйіп өзің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қасиетті ана

  • 0
  • 0

Анам мені құрсағында көтерген,
Көтерген де, көңіліме от өрген.
Менің бүкіл тірлігімнің төлеуі
Анашымның құрсағында-ақ өтелген.

Толық

Жүректе Алматы

  • 0
  • 0

Керемет көркіңменен
Сұлулықтың бар екенін тез ұқтым.
Ғашықтық өртіменен
Өзіңменен бақ ішінде кезіктім.

Толық

Маса мен қасқыр

  • 0
  • 0

Маса бір
Сүрді өмір
Ташарда
Не Қазарда;

Толық

Қарап көріңіз