Өлең, жыр, ақындар

Жыр жазады ақындар жиып есін

  • 05.08.2019
  • 0
  • 0
  • 864
Жыр жазады ақындар жиып есін,
Жиып есін, селтеңнен тыйып өзін.
Жанұялы болған соң – кең ұялы,
Қара қамыт мойынға киінесің.
Ақын деген, әрине, биік есім,
Бірақ, оттың басында иілесің.
Қатын менен балаңды аш қалдырып,
Ренжіткің келмейді үй иесін.
Сондықтан да кейбір сәт күйінесің,
Шабытыңды шақырып, шүйілесің.
Бұрқыратып жазасың, шырқыратып,
Өлең мейлі иісін, иімесін.
Алатұғын осы ма сый-үлесім?
Жинағымды ұсынам жиі несін?
Болмаса, аға, жақсы жыр жазбаймын ба,
Аңсап-аңсап оқитын сүйіп өзің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мына заман

  • 0
  • 0

Мына заман – тамыр мен таныстікі,
Ауыс-түйіс, беріс пен алыстыкі.
Ер еңбегі еш болмас дегендері –
Тек әшейін сөз екен қалыстікі.

Толық

Ауырған келіншек

  • 0
  • 0

Күйеуі келді досымен,
Келіншегі тұрмады.
Танғандай боп есінен,
Ыңырынып тынбады.

Толық

Тойға келген торғай

  • 0
  • 0

Шуақты әр жанарда шаттық ойнап,
Концертін Алтынбектің* жаттық тойлап.
Үстінде ақ дастарқан ақтарылып,
Көбігі аққайнардың ақты бойлап.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар