Өлең, жыр, ақындар

Инелік пен құмырсқа

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 6922
Селтеңдеген Инелік
Жазды өткізді сайрандап;
Қарайды енді қайран қап,
Суық күзден именіп.
Дала қурап, семді шөп,
Жарқын күндер енді жоқ.
Жапырақ жақсы сый еді,
Әрі тамақ, үй еді.
Суық қыс кеп, бәрі өтті:
Жоқтық тартып шалғайдан,
Енді Инелік салмайды ән,
Аш қарынның зары өтті.
Қайғы буып шаттығын,
Құмырсқаға шақты мұң:
«Мейірімің мәлім-ді,
Жинайын күш-әлімді.
Жаз шыққанша күліп күн,
Тамақ беріп жылытқын».
«Қиын екен жағдайың,
Не бітірдің жаздайын?» –
Деді Құмырсқа күліп бір.
«Қызық қуған кез бір бұл:
Мамық төсек – көк шалғын,
Ән салумен өтті әр күн,
Бас айналып, көз тұнды!».
«Ах, солай ма?» «Тап солай,
Ала жаздай ән салғам».
«Әнші болсаң, бар, қалқам,
Билей бергін тоқтамай!»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мәңгі көктем көңіл-ай

  • 0
  • 0

Жастық дәурен-ай,
Ғашық сәулем-ай,
Әппақ кептердей.
Бақыт таңы

Толық

Кейде жазып тынбаймын

  • 0
  • 0

Кейде жазып тынбаймын,
Шабытымды шыңдаймын.
Жыр соңынан жыр келіп,
Сергіп қалам мұндай күн.

Толық

Армысың, ару Майым

  • 0
  • 0

Армысың, ару Майым – көктемдерім,
Құлпырып шешек атқан көк белдерім.
Күй болып күмбір қағып төккен лебің
Тәнімді тебірентіп өпкен менің.

Толық

Қарап көріңіз